Με δύο νέα μέλη ενισχύεται το δυναμικό του ΕΛΟΜΑΣ, τις βορειοελλαδικές εταιρείες Ανατολή ΑΕ (Νάταλι) και Αραμπατζής ΑΕ. Από τις αρχές του έτους έχουν εισέλθει στον όμιλο συνολικά πέντε νέα μέλη, ήτοι οι εταιρείες Πιτσιάς με έδρα την Κατερίνη, Κάντζας με έδρα τις Σέρρες, Μυλωνάκης με έδρα τα Χανιά και οι δύο προαναφερόμενες. Σε σχετική ανακοίνωση του ΕΛΟΜΑΣ αναφέρεται ότι παρά την εντεινόμενη συγκέντρωση του κλάδου ο όμιλος εμμένει στο αρχικό του όραμα για την προάσπιση της μικρομεσαίας τοπικής αλυσίδας και της ελληνικής παραγωγής.
Μήνας: Αύγουστος 2023
Pelopac: Ισχυρή ανάπτυξη πωλήσεων με βαρύ πυροβολικό τις εξαγωγές
Χρονιά ισχυρής ανάπτυξης τζίρου ήταν το 2022 για την Pelopac, χάρη στη σημαντική αύξηση των πωλήσεων σε χώρες πέραν την ευρωπαϊκής αγοράς, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Αυστραλία. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις ετήσιες οικονομικές καταστάσεις της εταιρείας, κατά το περασμένο έτος ο κύκλος εργασιών ανήλθε σε 29,95 εκατ. ευρώ, ποσό αυξημένο κατά 42,5% σε σχέση με το 2021 (21 εκατ. ευρώ).
Η αύξηση αυτή του τζίρου προήλθε αποκλειστικά από τις πωλήσεις σε αγορές τρίτων χωρών, που έφτασαν τα 27,72 εκατ. ευρώ, έναντι 18,56 εκατ. το 2021. Αντίθετα, οι πωλήσεις στην εσωτερική αγορά υποχώρησαν στα 869.173 ευρώ, έναντι 1,04 εκατ. το 2021, και οι πωλήσεις στην ευρωπαϊκή αγορά παρέμειναν στα ίδια επίπεδα, στα 1,36 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με τη διοίκηση της εταιρείας, η αύξηση του τζίρου αποδίδεται σε σημαντικές τοποθετήσεις που έκαναν οι υφιστάμενοι πελάτες της Pelopac σε νέες αγορές και αλυσίδες λιανικής, καθώς και στην αύξηση του παραγωγικού δυναμικού μέσω επενδύσεων που πραγματοποιήθηκαν, της ανάπτυξης των εμπορικών σχέσεων με νέους πελάτες, της ανάπτυξης νέων προϊόντων, αλλά και της μεγάλης αποθεματοποίησης των πελατών, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στις διεθνείς μεταφορές, αλλά και λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Ωστόσο, η αύξηση των πωλήσεων δεν ήταν αρκετή για να φέρει και αύξηση κερδοφορίας, λόγω των δύσκολων συνθηκών που επικράτησαν πέρυσι – είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι τα έξοδα διάθεσης το 2022 εκτοξεύτηκαν από τα 2,04 εκατ. ευρώ στα 5,33 εκατ.. Έτσι, τα κέρδη προ φόρων της εταιρείας μειώθηκαν στα 1,24 εκατ. ευρώ, έναντι 1,92 εκατ. το 2021, ενώ το καθαρό αποτέλεσμα μετά από φόρους διαμορφώθηκε σε κέρδη 963.062 ευρώ, έναντι 1,92 εκατ. το 2021.
Στη διάρκεια του 2022, το τμήμα ανάπτυξης νέων προϊόντων της Pelopac επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη προϊόντων τύπου spreads, antipasti και ιδιαίτερες ελιές, καθώς και στην ανάπτυξη ανακυκλώσιμων υλικών συσκευασίας. Επίσης, συνεχίστηκε η συνεργασία με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, μέσω του προγράμματος Επενδυτικά Σχέδια Καινοτομίας της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, με αντικείμενο την ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων επιτραπέζιας ελιάς με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι και αυξημένη διάρκεια ζωής. Το πρόγραμμα αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2024, έπειτα από οριζόντια παράταση.
Εξορθολογισμός των αποθεμάτων
Για το 2023, η διοίκηση της εταιρείας επισημαίνει πως οι αγορές επανέρχονται σε μια κανονικότητα, χάρη στη μείωση των προβλημάτων στις μεταφορές και του προηγούμενου αυξημένου κόστους σε υλικά και ενέργεια, με αποτέλεσμα οι εισαγωγείς στις διάφορες αγορές να επαναφέρουν τα αποθέματα τους σε φυσιολογικές ποσότητες, εξομαλύνοντας την προηγούμενη κατάσταση. Επιπλέον, σε κάποιες περιπτώσεις, οι παραγγελίες που έγιναν για να καλυφθεί η προβλεπόμενη αυξημένη ζήτηση λόγω νέων τοποθετήσεων, ξεπέρασαν σημαντικά τις πωλήσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν υπερβολικά αποθέματα στην αλυσίδα διανομής. Ο εξορθολογισμός των αποθεμάτων επέφερε μία πτώση πωλήσεων στο α’ εξάμηνο.
Πρώτη δημοσίευση της είδησης στο καθημερινό newsletter FOODReporter
Ο λόγος που θα γίνουν ανατιμήσεις σε τρόφιμα και το Σεπτέμβριο
Σε ένα νέο κύμα ανατιμήσεων σε τιμές προϊόντων τροφίμων στο ράφι του σούπερ μάρκετ φαίνεται πως οδηγούμαστε μέσα στον Σεπτέμβριο του 2023.
Το νέο κύμα ανατιμήσεων, αν και αναμένεται πιο συγκρατημένο από τα προηγούμενα, φαίνεται ότι είναι υπαρκτό φαινόμενο και η αγορά, τόσο η βιομηχανία όσο και το λιανεμπόριο, το περιμένουν.
Παρότι υπάρχει έκδηλη ανησυχία για ακόμη μεγαλύτερη μείωση του όγκου πωλήσεων, η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε μόνιμη απώλεια μεριδίων σε επιμέρους κατηγορίες, φαίνεται ότι συγκεκριμένες βιομηχανίες δεν μπορούν να το αποφύγουν.
Η νέα αύξηση των τιμοκαταλόγων φαίνεται πως έχει κυρίως να κάνει με την αύξηση στα χρηματοοικονομικά κόστη, καθώς ήρθε η ώρα της έναρξης της αποπληρωμής των κεφαλαίων που άντλησαν οι επιχειρήσεις για να υλοποιήσουν τις στρατηγικές εξάπλωσης των δραστηριοτήτων τους.
Η αύξηση στα ευρωπαϊκά επιτόκια έκανε ακόμη πιο «ακριβό» το χρήμα. Οι απώλειες στα περιθώρια κέρδους θα επιχειρηθεί να καλυφθούν με νέες ανατιμήσεις. Αρκετές προμηθεύτριες εταιρείες είχαν ήδη προκαταβολικά συμπιέσει τα περιθώρια κέρδους τους, ώστε είναι αδύνατο να τα… σπρώξουν περαιτέρω προς τα κάτω.
Η επίδραση της πανδημίας του κορωνοϊού στα επενδυτικά επεκτατικά σχέδια των εταιρειών και τα νέα δεδομένα στη μεταπανδημική περίοδο
Πρόκειται για μια μεταπανδημική στρατηγική που κυριάρχησε στην αγορά των τροφίμων και τώρα φαίνεται να προκαλεί το σπιράλ ανόδου των τιμών: Ουκ ολίγες εταιρείες μπήκαν σε νέες κατηγορίες, δοκίμασαν νέα πράγματα, για να εισπράξουν κέρδη και από άλλες κατηγορίες, να μη χάσουν σε όγκο, αλλά και για να διατηρήσουν σχέσεις σταθερής ισχύος με τις αλυσίδες σούπερ μάρκετ.
Τα πολλά προϊόντα διαφορετικών κωδικών, ακόμη και οι μικρές διαφοροποιήσεις με πολλαπλούς κωδικούς στην ίδια διατροφική κατηγορία ήταν μια τακτική για να κρατούν οι εταιρείες το χώρο τους στο ράφι, σε μια εποχή μεγάλου ανταγωνισμού, πριν έρθει η ενεργειακή κρίση και οι πρώτες ανατιμήσεις.
Στην εποχή της πανδημίας του κορωνοϊού, η συγκεκριμένη στρατηγική είχε γίνει δεκτή είτε με ενθουσιασμό, είτε με αμηχανία από τους λιανέμπορους, σε καμία όμως περίπτωση δεν αποθαρρύνθηκε. Οι βιομήχανοι συνέχισαν τα μεγαλόπνοα σχέδια επέκτασης με νέους κωδικούς. Όμως τώρα είναι που τα επενδυτικά πακέτα επιβάλλεται να αρχίσουν να αποπληρώνονται.
Στο μεταξύ, το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον, το οποίο απορρόφησε μια ενεργειακή, μια εφοδιαστική και μια πληθωριστική κρίση, δεν βρίσκεται τελικά σε θέση να προσφέρει τους τζίρους και τις συνολικές αξίες πωλήσεων που είχε προϋπολογιστεί στα αρχικά επενδυτικά πλάνα επέκτασης δραστηριοτήτων των εταιρειών. Οπότε, μία νέα, ποσοστιαία μικρότερη, αλλά βέβαιη, ανατίμηση των προϊόντων μοιάζει αναπόφευκτη. Όλα αυτά μοιάζουν ως έσχατο μέτρο, πριν συμβεί το μεγάλο… ξεσκαρτάρισμα κωδικών, το οποίο όπως φαίνεται θα επιφέρει η συνολική μείωση όγκων πωλήσεων.
Πρώτη δημοσίευση της είδησης στο καθημερινό newsletter FOODReporter
Πώς η Lidl μπορεί να «κοντράρει» την Aldi και στις ΗΠΑ
Στο μυαλό των περισσότερων Ευρωπαίων καταναλωτών, Aldi και Lidl αποτελούν τους δύο ισχυρούς «πόλους» της αγοράς των discounters. Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, όμως, η εικόνα είναι πολύ διαφορετική, με την Aldi να έχει θέσει γερές βάσεις στην αμερικανική αγορά, ενώ τη Lidl να προσπαθεί να διεισδύσει τα τελευταία χρόνια, χωρίς ακόμα να έχει καταφέρει να μπει στις καρδιές των καταναλωτών. Τους λόγους για αυτήν τη διαφορετική πορεία της Aldi και της Lidl στις ΗΠΑ επιχειρεί να εξηγήσει σε εκτενή ανάλυσή της η εταιρεία dunnhumby. Όπως σημειώνεται στην ανάλυση, η Aldi διαθέτει παρουσία στις ΗΠΑ από το 1976 και είναι σήμερα η 13η μεγαλύτερη αλυσίδα στη χώρα, με τζίρο 27 δισ. δολαρίων και μερίδιο αγοράς 2,1%, ενώ η Lidl πραγματοποίησε την είσοδό της στην αγορά το 2017 και σήμερα κατέχει μερίδιο 0,3% (περίπου 4,5 δισ. δολάρια).
Είναι όμως ενδιαφέρον ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία που επεξεργάστηκε η dunnhumby, από το 2017 και μετά η ανάπτυξη της Aldi ήταν ταχύτερη από αυτήν της Lidl, ενώ από τα τέλη του 2020 και μετά η Aldi είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη αλυσίδα σούπερ μάρκετ στις ΗΠΑ, με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 14%.
Επιπλέον η Aldi, αποσπά μεγαλύτερο ποσοστό του προϋπολογισμού των καταναλωτών για τα ψώνια του σπιτιού, παρότι η Lidl έχει μεγαλύτερη ποικιλία προϊόντων, ενώ φαίνεται να έχει και μεγαλύτερο συναισθηματική δέσιμο με τους Αμερικανούς καταναλωτές.
Πού «σκοράρει» καλύτερα η Aldi
Γιατί όμως οι καταναλωτές έχουν τόσο ψηλά την Aldi; Σύμφωνα με την dunnhumby, η Aldi «σκοράρει» ψηλά στη συνείδηση των πελατών ως προς τη συνέπεια των τιμών της, τη συμπεριφορά του προσωπικού απέναντι στους πελάτες, την ταχύτητα των ταμείων, την ποικιλία φυσικών και βιολογικών προϊόντων, καθώς και στην αντίληψη ότι η αλυσίδα βοηθά τους αγοραστές να κάνουν πιο υγιεινές επιλογές.
Επίσης, παρότι η Lidl έχει σχεδόν διπλάσιους κωδικούς και μεγαλύτερα καταστήματα από τα Aldi, οι δύο αλυσίδες βρίσκονται πολύ κοντά στη συνείδηση του καταναλωτή ως one-stop shops, ενώ η Aldi υπερτερεί στις θετικές απαντήσεις στο ερώτημα «έχει τη σωστή ποικιλία προϊόντων για μένα» – με άλλα λόγια, η Aldi φαίνεται ότι πετυχαίνει στην ιδέα του «more with less», κάνοντας την αγοραστική εμπειρία να φαίνεται πιο εύκολη και προσωποποιημένη για τους καταναλωτές. Ένα άλλο σημείο υπεροχής της Aldi είναι η ξεκάθαρη εταιρική ταυτότητά της: οι Αμερικάνοι γνωρίζουν τις αξίες και τα πιστεύω της, κάτι που δεν φαίνεται να ισχύει και για τη Lidl, ενδεχομένως λόγω και της σύντομης μέχρι τώρα παρουσίας της στις ΗΠΑ.
Τι μπορεί να κάνει η Lidl;
Όμως η dunnhumby υπογραμμίζει πως η Lidl έχει τα δυνατά της σημεία που μπορούν στο μέλλον να την καταστήσουν σημαντικό παίκτη και στην αμερικανική αγορά.Εν
δεικτικά αναφέρονται ο συνδυασμός των χαμηλών τιμών με ένα καλοσχεδιασμένο πρόγραμμα πιστότητας και η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει για τη διείσδυση της εφαρμογής της Lidl για κινητά. «Αν μπορέσουν να αναβαθμίσουν την εξατομίκευση από λίγο κάτω από το μέσο όρο προς τα ανώτερα κλιμάκια -δημιουργώντας πιο στοχευμένες επικοινωνίες, προωθήσεις, προσφορές πιστότητας και ποικιλία για τους αγοραστές- θα έχουν μία πραγματικά μοναδική πρόταση αξίας που θα τους τοποθετήσει ως ηγέτη της αγοράς στην εξοικονόμηση χρημάτων.
Με λίγη υπομονή από την ηγεσία της καθώς η αγορά πλησιάζει ένα είδος νέας κανονικότητας, και με αυξημένη εστίαση σε ορισμένα σημεία -τη μηχανή εξατομίκευσής της, τις προωθητικές επικοινωνίες της με τους πελάτες για να δημιουργήσει μία σαφή, διαφοροποιημένη και ηχηρή ταυτότητα και την είσοδό της σε περιοχές της Δύσης προτού εδραιωθεί η Aldi- η Lidl θα μπορούσε να έχει ένα μέλλον στις ΗΠΑ εξίσου λαμπρό με την Aldi», επισημαίνεται στην έκθεση.
Πρώτη δημοσίευση της είδησης στο καθημερινό newsletter FOODReporter
Ολυμπιακή Ζυθοποιία: Στον αέρα νέα τηλεοπτική καμπάνια για τη Φιξ
Εικόνες χαρούμενων στιγμών από οικογενειακά τραπέζια, γιορτές στις γειτονιές και παρέες κάθε ηλικίας συνθέτουν τη νέα τηλεοπτική καμπάνια της μπίρας Φιξ, την οποία ντύνουν μουσικά οι στίχοι του Νίκου Πορτοκάλογλου «από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα, γιατί ανήκω εδώ». Με κεντρικό της μήνυμα ότι η αισιοδοξία είναι μεταδοτική, η καμπάνια θέλει να αναδείξει την όψη της ελληνικής κοινωνίας που δουλεύει σιωπηλά, καταφέρνοντας να ξεπερνά τον εαυτό της, χωρίς να «φωνάζει». Ταυτόχρονα, παρουσιάζει τις ανανεωμένες συσκευασίες της Φιξ Ελλάς, όπου υιοθετείται η γραφή των λογοτύπων με ελληνικούς χαρακτήρες προς αντικατάσταση των λατινικών. Την παραγωγή της ταινίας επιμελήθηκε η picky productions και ο σκηνοθέτης Ευθύμης Σανίδης, βασισμένοι σε δημιουργικό concept της BBDO Athens.
Xρυσή Ζύμη: Νέα καμπάνια για τις πίτσες Χρυσή Ζύμη
Με τη δημιουργική υπογραφή της Frank & Fame, σε παραγωγή της Bright Shoe και σκηνοθεσία Στάθη Μουρδουκούτα, δημιουργήθηκε η νέα καμπάνια για τις πίτσες Χρυσή Ζύμη, που πλέον κυκλοφορούν με νέα ζύμη, φουρνισμένη στην πέτρα. «Οι βραδιές στο σπίτι με την παρέα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την πίτσα. Όποια και αν είναι η αφορμή, είναι ευκαιρία για πίτσα και η Χρυσή Ζύμη μας φέρνει την τέλεια πίτσα εδώ και τώρα! Margherita, Special, Χωριάτικη, Barbeque, όλες με νέα ζύμη, τέλεια αφράτη μέσα και τραγανή έξω, χάρη στο φούρνισμα στην πέτρα», σύμφωνα με το μήνυμα της επικοινωνίας των ανανεωμένων προϊόντων της σειράς. Την καμπάνια «έντυσε» μουσικά η Rabbeats Music.
Ας μιλήσουμε περί φτώχειας
Επανειλημμένα αναδείξαμε πλείστα θέματα σχετικά με την οικονομική κοσμογονία που, σύμφωνα με την κυρίαρχη οικονομική αντίληψη, συντελείται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, καθώς και με τα αποτελέσματά της, δηλαδή τον πλούτο, που τυφλός, όπως ο Πλούτος του Αριστοφάνη, γυρίζει με το διαλεκτικό του συμπλήρωμα, την Πενία, και μοιράζει πλούτη σε όλο και λιγότερους ισχυρούς. Τώρα, με αφορμή την ετήσια έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για τη φτώχεια, την κοινωνική υστέρηση και τις οικονομικές ανισότητες το 2022, θα ασχοληθούμε με την Πενία –το διαλεκτικό alter ego του Πλούτου–, που ταλαιπωρεί τους περισσότερους και πιο αδύνατους.
Η φτώχεια όχι ως κωμωδία αλλά ως τραγωδία, σύμφωνα με την Έρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών της ΕΛΣΤΑΤ για το 2022 (βάσει των εισοδημάτων του 2021), αγκαλιάζει το 26,3% του πληθυσμού της χώρας ή διαφορετικά 2.722.000 άτομα, κατά 2% λιγότερο από το επίπεδο του 2021 (28,3%). Κινούμενο καθοδικά το ποσοστό του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού –δηλαδή ο πληθυσμός που στερείται τουλάχιστον επτά είδη προϊόντων και υπηρεσιών από έναν κατάλογο δεκατριών τέτοιων ή που διαβιοί σε νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας– από το 2015 έως το 2022 είχε τιμές από 32,4% έως 26,3%. Η μείωση αυτή αποδίδεται στη μείωση του ποσοστού του πληθυσμού σε χαμηλή ένταση εργασίας –σε 9,5% το 2022 από 12,1% το 2021– και του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας –σε 18,8% το 2022 από 19,6% το 2021. Σημειώνουμε πως η ΕΕ, στο πλαίσιο του προγράμματος για την καταπολέμηση της φτώχειας «Ευρώπη 2030», έχει θέσει στόχο έως το 2030 να μειωθούν κατά δεκαπέντε εκατομμύρια τα άτομα που βρίσκονται ή που κινδυνεύουν να βρεθούν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό, εκ των οποίων τα πέντε εκατομμύρια να είναι παιδιά.
Στοιχεία ταυτότητας της φτώχειας
Το «κατώφλι της φτώχειας» ανέρχεται στο ποσό των 5.712 ευρώ ετησίως (476 ευρώ τον μήνα) για μονοπρόσωπο νοικοκυριό και σε 11.995 ευρώ (1.000 ευρώ τον μήνα) για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο παιδιά ηλικίας κάτω των 14 ετών και ορίζεται στο 60% του «διάμεσου συνολικού ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος» των νοικοκυριών, δηλαδή σε 9.520 ευρώ, εφόσον το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της χώρας εκτιμήθηκε σε 18.563 ευρώ. Με βάση τα προαναφερθέντα, τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας στη χώρα μας εκτιμώνται σε 742.235 σε σύνολο 4.049.102 νοικοκυριών και τα μέλη τους σε 1.945.199 άτομα σε σύνολο 10.399.329 ατόμων, που είναι ο εκτιμώμενος πληθυσμός της χώρας που διαβιοί σε ιδιωτικά νοικοκυριά. Είναι φανερό πως τα προαναφερθέντα στοιχεία ορίζουν με μεγαθυμία το επίπεδο φτώχειας, διότι κανονικά θα έπρεπε να αναφέρονται σε «επίπεδο εξαθλίωσης»…
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, ο κίνδυνος φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις ανέρχεται στο 18,8%. Έχει ιδιαίτερη αξία να αναφερθεί πως το σύνολο των κοινωνικών μεταβιβάσεων μειώνει το ποσοστό του κινδύνου φτώχειας κατά 27,3 ποσοστιαίες μονάδες, από 46,1% σε 18,8%, δίνοντας την πραγματική εικόνα της ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας επιδομάτων. Ταξινομώντας τις κατηγορίες μελέτης με βάση την ηλικία προκύπτει πως ο κίνδυνος φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 22,4% (23,7% το 2021), για τις ομάδες ηλικιών 18-64 ετών ανέρχεται σε 18,9% (20,6% το 2021) και για ηλικίες 65 ετών και άνω σε 15,8% (13,5% το 2021). Με βάση τη χωρική ταξινόμηση, στις οκτώ από τις δεκατρείς περιφέρειες της χώρας καταγράφονται ποσοστά κινδύνου φτώχειας χαμηλότερα του συνόλου της χώρας. Με κριτήριο το επίπεδο εκπαίδευσης του πληθυσμού το ποσοστό κινδύνου φτώχειας το 2022 κινήθηκε με αντίστροφο τρόπο, από 25,9% στους τελειόφοιτους της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, σε 18% στους τελειόφοιτους της δευτεροβάθμιας και σε 7,2% στους τελειόφοιτους του πρώτου και δεύτερου σταδίου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Εισοδηματικές ανισότητες
Σύμφωνα με τις συμπληρωματικές έρευνες του πεδίου Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης της ΕΛΣΤΑΤ –συγκεκριμένα, με την έρευνα για την εισοδηματική ανισότητα–, το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού έχει 5,3 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το φτωχότερο 20%. Επίσης, το 25% του πληθυσμού με το χαμηλότερο εισόδημα κατέχει το 10,3% του συνολικού εθνικού διαθέσιμου εισοδήματος (κατά 0,7% παραπάνω απ’ όσο το 2021), το 25% του πληθυσμού με το υψηλότερο εισόδημα κατέχει το 45,3% του συνολικού εθνικού διαθέσιμου εισοδήματος (κατά 0,4% λιγότερο απ’ όσο το 2021) και το 50% του πληθυσμού με μεσαία εισοδήματα κατέχει το 44,4% του εθνικού διαθέσιμου εισοδήματος (κατά 0,2% λιγότερο απ’ όσο το 2021).
Αναφορικά με την έρευνα για τις υλικές στερήσεις, η ΕΛΣΤΑΤ διαπιστώνει πως το 73% των φτωχών και το 28,4% των μη φτωχών νοικοκυριών δυσκολεύονται να καλύπτουν τις ανάγκες τους με το μηνιαίο ή εβδομαδιαίο εισόδημά τους. Επίσης διαπιστώνει πως το 50,7% των φτωχών και το 30,1% των μη φτωχών δηλώνουν δυσκολία στην πληρωμή των λογαριασμών της ενέργειας και του νερού, το 38,7% των φτωχών και το 14,1% των μη φτωχών δηλώνουν αδυναμία ικανοποιητικής θέρμανσης, το 60,9% των φτωχών και το 24,7% των μη φτωχών νοικοκυριών δυσκολεύονται πολύ στην αποπληρωμή των δανείων τους –αυτά, για να μην αναφερθούμε στις ελλείψεις που αντιμετωπίζουν τα νοικοκυριά στους τομείς της κοινωνικής αναπαραγωγής, που σχετίζονται με τις διακοπές και τις ποικίλες δραστηριότητες πολιτισμού και αθλητισμού.
Ιδιαίτερα προβληματική κατάσταση
Συμπερασματικά, τα ευρήματα των ερευνών σχετικά με τον κίνδυνο φτώχειας, την ανισότητα μεταξύ των εισοδημάτων και τις υλικές στερήσεις των νοικοκυριών το 2022 δείχνουν μια σχετική βελτίωση σε σχέση με το 2021, αλλά αναδεικνύουν μια κατάσταση ιδιαίτερα προβληματική. Αν προσέξουμε δε λίγο περισσότερο τα δελτία της ΕΛΣΤΑΤ, θα συνειδητοποιήσουμε πως σε σχέση με την πραγματική εικόνα των συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών, η κατάσταση είναι χειρότερη. Ειδικότερα, σε υποσημείωση του δελτίου για τη φτώχεια, επισημαίνεται ότι οι πληθυσμιακές ομάδες που κατά τεκμήριο είναι φτωχές, όπως οι άστεγοι, οι οικονομικοί μετανάστες, οι Ρομά που μετακινούνται και αλλάζουν τόπο διαμονής κ.ά., υποαντιπροσωπεύονται στην έρευνα. Άρα οι φτωχοί στη Ελλάδα είναι ακόμα περισσότεροι. Επιπλέον, σύμφωνα με το δελτίο, ο κίνδυνος φτώχειας στην Ελλάδα την περίοδο μεταξύ των αρχών του 2008 και του τέλους του 2022 παρουσίασε μια σχετικά μικρή αύξηση την περίοδο της κρίσης, ενώ από το 2017 και μετά φαίνεται να επανέρχεται στα προ κρίσης επίπεδα. Το 2020 έπιασε τη χαμηλότερη τιμή του και το 2022 βρέθηκε στο 18,8% του συνολικού πληθυσμού. Ενδεικτικά αναφέρονται οι τιμές: 2008: 20%, 2010: 20,1%, 2012: 23,1%, 2014: 22,1%, 2016: 21,2%, 2018: 18,5%, 2020: 17,7%, 2021: 19,6% και 2022: 18,8%.
Όμως οι εν λόγω τιμές δεν αποτυπώνουν τις πραγματικές αλλαγές στο επίπεδο διαβίωσης των νοικοκυριών, γιατί υπολογίζονται ως ποσοστό του διαμέσου εισοδήματος κάθε έτους. Αν ο δείκτης φτώχειας υπολογιστεί βάσει ενός σταθερού ορίου, τότε μόνο θα είναι πραγματικός. Κατά συνέπεια, αν χρησιμοποιηθεί ένα διαχρονικά σταθερό όριο φτώχειας, π.χ. το 2008, και σταθμίζοντας τα εισοδήματα ως προς τις αλλαγές στην αγοραστική τους δύναμη (δηλαδή προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό), θα έχουμε την πραγματική εικόνα των συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών. Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, ως βάση το όριο φτώχειας του 2008 και σταθμίζοντας τα εισοδήματα ως προς την αγοραστική τους δύναμη, διαπιστώνουμε πως η φτώχεια στη χώρα μας εμφανίζει δραματική επιδείνωση. Προς επίρρωση αυτού ας δούμε τα πραγματικά της ποσοστά: 2010: 18%, 2012: 35,8%, 2014: 48%, 2016: 47,8%, 2018: 44,9%, 2020: 37,9%, 2022: 32%.
Αυτή, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ήταν η όψη της φτώχειας των νοικοκυριών το 2022. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, το 2022 οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες κατέγραψαν ρεκόρ κερδών δεκαπενταετίας και θα μοιράσουν μερίσματα της τάξης των 2,4-2,6 δισ. ευρώ. Το ίδιο και οι τράπεζες που επέστρεψαν σε τροχιά κερδοφορίας και παρουσίασαν προ φόρων κέρδη 4,57 δισ. ευρώ. Είναι ολοφάνερο, ο Πλούτος ακόμα δεν έχει βρει το φως του!
Εγγυοδοτικό Σύστημα Ανακύκλωσης: Ζητούνται εγγυήσεις για την αποτελεσματική εφαρμογή του
Η Ευρώπη βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη καμπή σχετικά με τους φιλόδοξους στόχους που έχει θέσει για την αειφορία και την κυκλική οικονομία. Καλείται να διαχειριστεί τις καθυστερήσεις στην υλοποίηση των πλάνων, αλλά και να εναρμονίσει τις διαφορετικές εθνικές στρατηγικές. O κλάδος των Υλικών Συσκευασίας Ποτών αποτελεί την αιχμή του δόρατος της ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, αλλά και το σημείο τριβής τόσο μεταξύ των εμπλεκομένων επιχειρήσεων/υπόχρεων όσο και των παρόχων/φορέων, που διαχειρίζονταν ως τώρα την ανακύκλωση ή σχεδιάζουν να τη διαχειριστούν.
Στο πλαίσιο αυτό, η πρόταση δημιουργίας Εγγυοδοτικών Συστημάτων έχει σκοπό, πρώτον, την πρόληψη της δημιουργίας απορριμμάτων, δεύτερον, τη δημιουργία προμηθευτών στην αγορά των ανακυκλωμένων υλικών ποιότητας των τροφίμων και τη μείωση της ανάγκης για παρθένα υλικά και, τρίτον, την εμπέδωση κουλτούρας κυκλικής οικονομίας και την επίτευξη των περιβαλλοντικών και κλιματικών στόχων της ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.
Είναι το DRS η λύση;
Το Σύστημα Επιστροφής Εγγύησης είναι ένα σύστημα είσπραξης, κατά το οποίο οι καταναλωτές πληρώνουν ένα μικρό χρηματικό ποσό (τέλος εγγύησης) για τη συσκευασία του προϊόντος που αγοράζουν στο σημείο πώλησης και αποζημιώνονται με την επιστροφή της κενής συσκευασίας του σε συγκεκριμένα σημεία συλλογής. Όπως αναφέρουν οι Σύνδεσμοι Εταιριών Εμφιαλωμένου Νερού & Αναψυκτικών, πρέπει να τηρούνται οι παρακάτω αρχές:
• Στο πεδίο εφαρμογής το DRS πρέπει να περιλαμβάνει διαφορετικούς τύπους και μεγέθη συσκευασίας ποτών (έως τρία λίτρα), καθώς και να φιλοξενεί επαναγεμιζόμενες συσκευασίες ποτών.
• Το εγγυοδοτικό αντίτιμο να επιτυγχάνει τουλάχιστον 90% ποσοστά επιστροφής για κάθε υλικό συσκευασίας.
• Το DRS να συσταθεί και να λειτουργεί από τον υπόχρεο κλάδο σε μη κερδοσκοπική δομή ως κεντρικός οργανισμός διαχείρισης καταθέσεων (CDMO) και να υπόκειται σε διαφανές σύστημα υποβολής εκθέσεων και επαλήθευσης. Οι έμποροι λιανικής να συμμετέχουν στη διαδικασία εξαργύρωσης και ως εκ τούτου και στη διακυβέρνηση του CDMO, για να διασφαλίσουν τη βελτιστοποιημένη εφαρμογή και διαχείριση του DRS.
• Για την οικονομική αποδοτικότητα, τα έσοδα, όπως οι μη επιστρεφόμενες εγγυήσεις, θα πρέπει να παραμένουν στο σύστημα για την κάλυψη τόσο των δαπανών εγκατάστασης όσο και των λειτουργικών δαπανών, αποφεύγοντας τη διεπιδότηση υλικών. Οι εκστρατείες εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης των καταναλωτών πρέπει να περιλαμβάνονται στο κόστος του συστήματος.
• Το σύστημα εξαργύρωσης πρέπει να είναι βολικό στους χρήστες-καταναλωτές, αποτελεσματικό και αποδοτικό, περιλαμβανομένης της διερεύνησης επιλογών ψηφιακής τεχνολογίας, κατά περίπτωση. Οι έμποροι λιανικής πώλησης πρέπει να υποχρεούνται να παίρνουν πίσω όλα τα υλικά συσκευασίας που έχουν διατεθεί στην αγορά, με την επιφύλαξη, ίσως, των περιορισμών χώρου. Παράλληλα, όταν χρησιμοποιούνται μηχανήματα αντίστροφης πώλησης, θα πρέπει να καθορίζονται οι ελάχιστες τεχνικές απαιτήσεις.
• Οι παραγωγοί ποτών ως υπόχρεη βιομηχανία θα πρέπει να έχουν δίκαιη και νόμιμη πρόσβαση στα ανακυκλωμένα υλικά που δεσμεύονται από το DRS, μεταξύ άλλων, μέσω της «πρόσβασης κατά προτεραιότητα» ή του «δικαιώματος πρώτης άρνησης» για ανακυκλωμένο περιεχόμενο κατάλληλο για τρόφιμα.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις ταχύτητες υλοποίησης του συστήματος. Στην πρώτη, του συστήματος εν λειτουργία, εντάσσονται οι Κροατία, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Γερμανία, Μάλτα, Νορβηγία, Λιθουανία, Σλοβακία, Λετονία και αφορά PET, κουτιά αλουμινίου και γυάλινες φιάλες, ενώ η Ολλανδία και η Σουηδία εντάσσονται σε αυτή μόνο για PET και κουτιά αλουμινίου. Η δεύτερη ταχύτητα αφορά χώρες με σχετικό κανονιστικό πλαίσιο, μεταξύ των οποίων είναι η Ελλάδα και η Κύπρος, ενώ στην τρίτη ταχύτητα μετέχουν χώρες στις οποίες το σύστημα είναι υπό συζήτηση (βλ. το σχετικό χάρτη).
Οι χώρες με DRS επιτυγχάνουν υψηλότερα ποσοστά συλλογής: Από 65% έως 95% για φιάλες PET, όταν σε χώρες χωρίς DRS τα ποσοστά συλλογής κυμαίνονται από 22% έως 73%, με την αξιοσημείωτη εξαίρεση του Βελγίου (85%).
Έχει εκτιμηθεί ότι το υφιστάμενο κανονιστικό πλαίσιο δεν επαρκεί για την υλοποίηση των στόχων. Έτσι κατατέθηκε προς συζήτηση πρόταση νέου κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τις συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας, που θα τροποποιήσει τον Κανονισμό (ΕΕ) 2019/1020 και την Οδηγία (ΕΕ) 2019/904, ενώ θα καταργήσει την Οδηγία 94/62/ΕΚ (PPWR).
Η Οδηγία PPWD απαιτεί από τα κράτη-μέλη να λαμβάνουν μέτρα για την πρόληψη της δημιουργίας απορριμμάτων συσκευασίας και την ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των συσκευασιών, την αύξηση του μεριδίου των επαναχρησιμοποιήσιμων συσκευασιών που διατίθενται στην αγορά και των συστημάτων επαναχρησιμοποίησης των συσκευασιών, χωρίς να διακυβεύεται η υγιεινή των τροφίμων ή η ασφάλεια των καταναλωτών. Επίσης, η PPWD θέτει στόχους ανάκτησης και ανακύκλωσης των απορριμμάτων συσκευασίας (από το 2008 εξειδικευμένα για διαφορετικά υλικά συσκευασίας). Η αναθεώρηση της Οδηγίας του 2018 εισήγαγε υψηλότερους στόχους για τη συνολική ανακύκλωση των συσκευασιών (65 % ως το 2025 και 70% ως το 2030) και υψηλότερους ειδικούς στόχους ανά ύλη (π.χ. 55 % για τα πλαστικά έως το 2030). Τα κράτη-μέλη πρέπει να δημιουργήσουν συστήματα επιστροφής, συλλογής και ανάκτησης.
Οι ευρωπαϊκοί φορείς συντονίζονται
Πέρυσι ιδρύθηκε από δεκατρείς εθνικούς φορείς η Ένωση Συστημάτων DRS συσκευασιών ποτών (https://drsassociation.com/), με σκοπό την ενίσχυση της συνεργασίας των φορέων εκμετάλλευσης των εθνικών συστημάτων, την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και εμπειριών, την υλοποίηση έργων κοινού ενδιαφέροντος και την ευαισθητοποίηση των ενδιαφερόμενων μερών σχετικά με το DRS. Επιπλέον στόχος είναι να παρακολουθείται το νέο πλαίσιο DRS, προκειμένου να διασφαλίζεται η πρόσβαση σε ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τα επιμέρους συστήματα.
Τα βασικά σημεία του προτεινόμενου Κανονισμού, που αποβλέπει στο να μην υπονομευτούν οι περιβαλλοντικές φιλοδοξίες και να καταστραφούν τα θεμέλια της εύρυθμης λειτουργίας του DRS, σε μία από τις πρώτες παρεμβάσεις της ΕΕ σχολιάζονται ως εξής: Ο στόχος επαναχρησιμοποίησης για τις συσκευασίες ποτών δεν πρέπει να αντιβαίνει στις υποχρεώσεις DRS, επομένως ο προτεινόμενος στόχος επαναχρησιμοποίησης για τα συγκεκριμένα προϊόντα ποτών πρέπει είτε να καταργηθεί εντελώς, είτε να μειωθεί είτε να εξισωθεί με άλλες κατηγορίες καταναλωτικών προϊόντων. Επίσης, οι εναρμονισμένες ετικέτες θα πρέπει να μην προκαλούν σύγχυση στους καταναλωτές, επομένως πρέπει να είναι εθελοντικές και να εναπόκειται στο κράτος-μέλος να αποφασίσει εάν και πώς μπορεί να εφαρμοστεί μια εναρμονισμένη ετικέτα κατάθεσης. Ακόμα, η ευελιξία στα προϊόντα και τα υλικά συσκευασίας θα πρέπει να διατηρηθεί για τη στήριξη των εθνικών διαφορών, ενώ θα πρέπει να διατηρηθεί η εθνική ευελιξία σε ό,τι αφορά το εγγυοδοτικό τίμημα. Τέλος, δεν θα πρέπει να υπάρχει σταθερό μερίδιο του κύκλου εργασιών του συστήματος για δραστηριότητες επικοινωνίας, δεδομένου ότι η ανάγκη για τέτοιες δραστηριότητες διαφέρει μεταξύ των μελών του DRS.
Η Ελλάδα ουραγός των εξελίξεων
Δυστυχώς η χώρα μας είναι ο ουραγός της Ευρώπης στην εφαρμογή του DRS. Η προθεσμία της 1ης Σεπτεμβρίου φέτος για την έναρξη λειτουργίας του συστήματος είναι πρακτικά ανεφάρμοστη. Η νέα ημερομηνία, προκειμένου να διαφυλαχθεί η αξιοπιστία της πολιτείας, πρέπει να προκύψει από μια ανοιχτή και αξιόπιστη συμφωνία όλων των εμπλεκομένων.
Η ΚΥΑ που ορίζει τον τρόπο λειτουργίας του Συστήματος, καθώς και τη διαδικασία έγκρισης των Συλλογικών Φορέων Διαχείρισης, χρήζει πλήρους ανασύνταξης. Προφανώς για το σκοπό αυτό θα χρειαστεί να τροποποιηθεί και ο νόμος πλαίσιο, ώστε να συμβαδίζει περισσότερο με τις κοινοτικές Οδηγίες και κατευθύνσεις, αλλά και τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές.
Παρά τις αλλεπάλληλες και επίμονες προσπάθειες όλων των φορέων δεν έχει επιτευχθεί ως τώρα μια αμφίδρομα ειλικρινής και αποδοτική συνεργασία μεταξύ αγοράς και πολιτείας. Δεν δόθηκαν ποτέ εξηγήσεις στις απορίες σχετικά με τη σκοπιμότητα και τη λειτουργικότητα του νομοθετικού πλαισίου ούτε σχηματίστηκε ποτέ μια κοινή τεχνική ομάδα (ΕΟΑΝ και αγοράς) για την παρακολούθηση του έργου. Δεν υπήρξε ποτέ διαβούλευση για την εφαρμοστική ΚΥΑ –αντιθέτως, υπογράφηκε εν κρυπτώ–, ενώ ουδέποτε απαντήθηκαν τα συγκεκριμένα ερωτήματα που έχουν εδώ και μήνες τεθεί αρμοδίως σχετικά με τη μεθοδολογία υλοποίησης του συστήματος, βάσει της σχετικής ΚΥΑ. Δεν δόθηκαν ποτέ διευκρινίσεις για το ρόλο της Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης στο υπό διαμόρφωση περιβάλλον ούτε ποτέ κλήθηκε η αγορά να συμμετάσχει στη διαμόρφωση της σήμανσης του συστήματος…
Η αλλαγή πολιτικής ηγεσίας στο επισπεύδον Υπουργείο Περιβάλλοντος ίσως ξαναθέσει τα εθνικά δεδομένα σε νέα βάση. Η αγορά αναμένει με αγωνία τα επόμενα βήματα.
Ο κ. Στέφανος Κομνηνός είναι αναλυτής αγοράς και επιχειρηματικός μέντορας, ιδρυτικός εταίρος της Netrino.
Συνέλευση ΣΕΒΤ: «Η πολιτεία να στέκεται κοντά μας, όχι απέναντί μας»
Οι προκλήσεις, οι ευκαιρίες και οι προοπτικές της ελληνικής βιομηχανίας τροφίμων-ποτών βρέθηκαν στο επίκεντρο της φετινής ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΣΕΒΤ, η οποία πραγματοποιήθηκε λίγες ημέρες πριν τις δεύτερες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Σε αντίθεση με την περσινή συνέλευση, όπου είχε τεθεί επιτακτικά ως αίτημα η μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα για την αναχαίτιση του πληθωρισμού, φέτος δεν υπήρξαν ανάλογες προτάσεις.
«Οι καταναλωτές έχουν υποστεί μείωση της αγοραστικής δύναμης και πρέπει να στηρίξουμε τη σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους», τόνισε ο πρόεδρος του συνδέσμου, κ. Ιωάννης Γιώτης, στην εναρκτήρια ομιλία του. Αναγνώρισε ότι «παρά την ομαλοποίηση στην εφοδιαστική αλυσίδα οι επιπτώσεις της κρίσης δεν είναι εύκολο να αντιστραφούν άμεσα». Απέφυγε να προβεί σε προβλέψεις για το πότε θα αποκλιμακωθούν οι τιμές των προϊόντων, ενώ επέμεινε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό της αύξησης του κόστους παραγωγής έχει απορροφηθεί από τις επιχειρήσεις. Αναφερόμενος στην επικείμενη εφαρμογή του συστήματος επιστροφής εγγυοδοσίας (Deposit Refund System), εξέφρασε την προσδοκία ότι θα υπάρξουν άμεσα αλλαγές και βελτιώσεις από τη νέα κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντας ασφυκτικό το χρονοδιάγραμμα για την έναρξη της εφαρμογής του συστήματος την 1η Σεπτεμβρίου. Το ζητούμενο, υπογράμμισε, είναι ένα «βιώσιμο DRS», για το οποίο «απαιτούνται συντονισμένες δράσεις από τους ενδιαφερόμενους κλάδους και η στήριξη του ΣΕΒΤ».
Η ομαλοποίηση της αγοράς, η αύξηση εξαγωγών και επενδύσεων και η σταδιακή πρόοδος της ψηφιακής ωρίμανσης αποτελούν κεντρικά ζητούμενα για την εξέλιξη του κλάδου, τονίστηκε στην εκδήλωση, στο πλαίσιο της οποίας η βιομηχανία τροφίμων απηύθυνε έκκληση στην πολιτεία «να στέκεται κοντά μας κι όχι απέναντί μας», ενώ τονίστηκε ότι ο Αναπτυξιακός Νόμος και τα προγράμματα του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας μπορεί να λειτουργήσουν ως μοχλός ανάπτυξης, μόνο «αν χρησιμοποιηθούν σωστά». Ως παράγοντες που δυσχεραίνουν το επιχειρηματικό περιβάλλον επισημάνθηκαν, μεταξύ άλλων, τα εμπόδια στην απορρόφηση των χρηματοδοτικών πόρων και η περιορισμένη διάθεσή τους στην Έρευνα και Ανάπτυξη. Ειδική μνεία έγινε στη δυσκολία εύρεσης κατάλληλου ανθρώπινου δυναμικού. Η δημογραφική κάμψη της χώρας (μείωση γεννήσεων-γήρανση πληθυσμού) και το «χάσμα δεξιοτήτων» που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, εκφρασμένη στην αναντιστοιχία μεταξύ προσφερόμενων θέσεων εργασίας και επαρκώς καταρτισμένου προσωπικού, ήταν κάποιες από τις ερμηνείες που δόθηκαν από την εκπρόσωπο του ΣΕΒ, κ. Κατερίνα Δασκαλάκη, προκειμένου να εξηγηθεί η έλλειψη εργατικών χεριών.
Συγκρατημένη αισιοδοξία και συστάσεις
Κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας δημιούργησε ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Νίκος Βέττας, γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ, τονίζοντας ότι «στο ερώτημα «βρίσκεται η οικονομία σε κρίση;» σ’ ένα χρόνο η απάντηση θα είναι «ποια κρίση; Έχουν ξεπεραστεί αυτά»…». Παραδέχθηκε, ωστόσο, τη «διχοτόμηση προσδοκιών» μεταξύ επιχειρήσεων και νοικοκυριών, καθώς παρά την ενίσχυση της καταναλωτικής εμπιστοσύνης οι Έλληνες παραμένουν από τους πιο απαισιόδοξους καταναλωτές της Ευρώπης, ενόσω ο πληθωρισμός στα τρόφιμα επιμένει και τα σύννεφα της ύφεσης στην Ευρώπη βάζουν «τρικλοποδιά» στις εξαγωγές.
Τις εντυπώσεις κέρδισε η εισήγηση του αντιπροέδρου και διευθύνοντα συμβούλου της Circana, κ. Παναγιώτη Μπορέτου, για το «Καλάθι του Νοικοκυριού» και τις επιπτώσεις του στις πωλήσεις των σούπερ μάρκετ, στο πλαίσιο της οποίας έδειξε γιατί η ανάπτυξη των PL με υπερδιπλάσιο ρυθμό από το σύνολο της αγοράς πρέπει να προβληματίσει τις βιομηχανίες του κλάδου. Στο πιθανό ερώτημά τους «πού είναι το κακό, αφού κι εμείς παράγουμε PL;», η απάντηση είναι, όπως είπε, ότι πρέπει να ενισχύονται τα επώνυμα προϊόντα και το brand royalty. Στο πλαίσιο αυτό, θα συμβάλουν η αξιολόγηση του κωδικολογίου και η σωστή τοποθέτηση των προϊόντων. «Όχι πολλά νέα λανσαρίσματα, ο καταναλωτής δεν έχει χρήματα. Είναι προτιμότερη η βελτίωση των υπαρχόντων κωδικών», συμβούλεψε ο κ. Μπορέτος. Όσο για τις προσφορές, συνέστησε «καλύτερα λιγότερες και στοχευμένες, ώστε να είναι μετρήσιμη η απόδοσή τους».
Barilla Hellas: Η Barilla Romania έφερε τον τζίρο στο +41,6%
Η αύξηση του τζίρου του ομίλου Barilla Hellas σε ποσοστό άνω του 40% το 2022 δεν ήταν αρκετή για να αποτρέψει τη συρρίκνωση της κερδοφορίας, λόγω των δύσκολων συνθηκών που επικράτησαν πέρυσι στην αγορά λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, όπως προκύπτει από τα ετήσια οικονομικά αποτελέσματα του ομίλου.
Ειδικότερα, ο κύκλος εργασιών του ομίλου Barilla Hellas ανήλθε το 2022 σε 115,54 εκατ. ευρώ, έναντι 81,61 εκατ. ευρώ το 2021, αυξήθηκε δηλαδή κατά 41,57%, μία αύξηση που αποδίδεται κυρίως στην ενοποίηση της θυγατρικής εταιρείας Barilla Romania, η οποία ιδρύθηκε το 2021 με σκοπό τη διεύρυνση της παρουσίας της μητρικής Barilla Hellas στην Ευρώπη μέσω της χονδρικής πώλησης τροφίμων στη Ρουμανία. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αναλύοντας τον κύκλο εργασιών του ομίλου για το 2022, ενώ η βιομηχανική δραστηριότητα αναπτύχθηκε από τα 63,05 εκατ. ευρώ στα 71,21 εκατ., η εμπορική του δραστηριότητα εκτοξεύθηκε από τα 18,56 εκατ. ευρώ στα 44,33 εκατ. ευρώ, μία αύξηση προερχόμενη εξ ολοκλήρου από το εξωτερικό (έφτασε το 2022 τα 28,92 εκατ. ευρώ, έναντι 2,11 εκατ. το 2021).
Όμως την ώρα που ο τζίρος του ομίλου αυξανόταν το 2022 κατά 41,57%, το κόστος πωληθέντων εκτοξευόταν κατά 61,51% σε ετήσια βάση (74,84 εκατ. ευρώ, έναντι 46,34 εκατ. το 2021), λόγω της μεγάλης αύξησης του κόστους πρώτων υλών, ενέργειας, συσκευασίας και logistics, καθώς και των υψηλότερων επενδύσεων σε εμπορικούς μοχλούς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα κέρδη προ φόρων του ομίλου να περιοριστούν στα 899.190 ευρώ, έναντι 3,34 εκατ. το 2021, ενώ τα κέρδη του ομίλου μετά από φόρους κατήλθαν σε 502.176 ευρώ, έναντι 2,51 εκατ. το 2021. Μάλιστα, σε επίπεδο εταιρείας το αποτέλεσμα μετά από φόρους διαμορφώθηκε σε οριακές ζημίες 47.013 ευρώ, έναντι κερδών 2,5 εκατ. ευρώ το 2021.
Αναμένει σταθερό τζίρο και όγκο πωλήσεων το 2023
Τόσο ο όμιλος όσο και η εταιρεία Barilla Hellas συνέχισαν εξάλλου το 2022 το επενδυτικό τους σχέδιο συνολικού ύψους 2,3 εκατ. ευρώ, πλήρως χρηματοδοτούμενο από ίδια κεφάλαια. Όσον αφορά στην πορεία των brands του ομίλου, όπως αναφέρεται στην έκθεση του διοικητικού συμβουλίου, το 2022 η μάρκα Barilla κατάφερε να καλλιεργήσει περαιτέρω την premium θέση της στην ελληνική αγορά ζυμαρικών, ενώ αξιοσημείωτη ήταν και η ισχυρή ανάπτυξη της σειράς σαλτσών και πέστο Barilla, με αύξηση της διείσδυσης και του μεριδίου στην αγορά αυτή. Αναφορά γίνεται επίσης και στη σχετική ανάπτυξη της επωνυμίας Wasa στην κατηγορία των ξηρών καρπών, με γνώμονα την καινοτομία και την επέκταση της διανομής της.
Όσον αφορά στην τρέχουσα χρήση, η διοίκηση του ομίλου σημειώνει πως η σημαντική αύξηση του λειτουργικού κόστους (πρώτες ύλες, ενέργεια, συσκευασία, logistics) ενδέχεται να συνεχίσει να ασκεί πίεση στα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας και του ομίλου, ενώ με βάση τη διαφαινόμενη πορεία της ελληνικής οικονομίας, δεν αναμένεται σημαντική μεταβολή στον κύκλο εργασιών και στους όγκους πωλήσεων της Barilla Hellas. Η παραγωγή ζυμαρικών αναμένεται να ξεπεράσει τα 47 εκατομμύρια κιλά.
Πρώτη δημοσίευση της είδησης στο καθημερινό newsletter FOODReporter