Μήνας: Μάιος 2008

Ο λόγος για τις παρεχόμενες από τους προμηθευτές εκπτώσεις, οι οποίες δεν αναγράφονται στο τιμολόγιο πώλησης. Αυτή είναι μια πρακτική, η οποία, όπως έχουμε επανειλημμένα γράψει, έχει διαμορφωθεί εδώ και τέσσερις δεκαετίες και για την υιοθέτηση της οποίας δεν ευθύνονται τα σούπερ μάρκετ. Η πρακτική αυτή έχει επιβληθεί ως τρόπος τιμολόγησης από τους μεγάλους πολυεθνικούς προμηθευτές και τις βιομηχανίες, για να μπορούν να ελέγχουν τις εξελίξεις στην αγορά και να χρεώνουν τελικές τιμές κόστους αγοράς, ανάλογα με το μέγεθος της αλυσίδας και τη διαπραγματευτική δύναμη που αυτές διαθέτουν. Αυτό το γεγονός οδήγησε πράγματι σε μια σημαντική στρέβλωση της αγοράς, καθώς οδηγεί σε παράδοξα, όπως το να παρέχονται εκπτώσεις εκτός τιμολογίων της τάξης ακόμα και του 50% ή και του 70%.

Οι αλυσίδες υποχρεώθηκαν σταδιακά να προσαρμοστούν σε αυτή την κατάσταση και να διαμορφώσουν την πολιτική τους σε επίπεδο τιμών σύμφωνα με τα δεδομένα της αγοράς. ‘Οταν πριν από 10 χρόνια επιχειρήθηκε από μερικές αλυσίδες να συνυπολογιστούν οι εκπτώσεις στη διαμόρφωση του κόστους, και να αποτελέσει αυτό τη βάση διαμόρφωσης των τιμών λιανικής, η πολιτεία και οι εκπρόσωποι του λιανεμπορίου αντέδρασαν απαγορεύοντας με νόμο την πώληση κάτω του τιμολογιακού κόστους (στο οποίο δεν περιλαμβάνονταν οι εκπτώσεις που παρέχονταν με πιστωτικό εκτός τιμολογίου).

Το 2004 τροποποιήθηκε ο νόμος, απαλείφθηκε ο όρος «τιμολογιακό κόστος» και αντικαταστάθηκε από τον όρο «κόστος», στη διαμόρφωση του οποίου συνυπολογίζονται και οι εκπτώσεις εκτός τιμολογίου. Η ρύθμιση αυτή εκτιμήθηκε από τους ιθύνοντες ότι θα πίεζε τι τιμές προς τα κάτω και θα ωθούσε στην τιθάσευση του πληθωρισμού. Πέρασαν 4 χρόνια, και το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Μετά από μια μικρή ανάπαυλα ο πληθωρισμός πάλι γιγαντώνεται και απειλεί τα θεμέλια της οικονομίας. Το μέτρο δεν απέδωσε.

Τώρα, με την απαίτηση του υπουργείου Ανάπτυξης να αναγράφονται στο τιμολόγιο οι εκπτώσεις και οι άλλες παροχές, επανέρχεται το θέμα και επαναλαμβάνονται έωλα επιχειρήματα, ενώ οργιάζει η παραπληροφόρηση. Τις εκπτώσεις που δεν μπαίνουν στο τιμολόγιο, παπαγαλίζουν, τις καρπώνονται τα σούπερ μάρκετ, ενώ θα έπρεπε να περάσουν στον καταναλωτή. Επομένως, τα σούπερ μάρκετ κερδοσκοπούν και ανεβάζουν τον πληθωρισμό. Αν αναγραφούν στο τιμολόγιο οι εκπτώσεις και οι λοιπές παροχές θα φανούν οι πραγματικές τιμές πώλησης των προμηθευτών και, επομένως, οι προμηθευτές θα απαλλαγούν κάθε κατηγορίας για τροφοδότηση του πληθωρισμού, ενώ τα σούπερ μάρκετ θα φανεί ότι κερδοσκοπούν με μικτό κέρδος 20%, ή 30% ή και 50%. Αυτό θα τους αναγκάσει να ρίξουν τις τιμές.

Λοιπόν, αυτό θυμίζει τον Χότζα που πριόνιζε το κλαδί, στο οποίο καθόταν. ‘Οταν έπεσε και τσακίστηκε, δεν έφταιγε αυτός αλλά εκείνος που του υπέδειξε να προσέχει.

Να, λοιπόν, πως έχει η αλήθεια!

Να πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση στα σούπερ μάρκετ και σε άλλες λιανεμπορικές επιχειρήσεις, αν αναγραφούν οι εκπτώσεις και οι παροχές στο τιμολόγιο. Εκ προοιμίου να αναφέρουμε ότι η σημερινή κατάσταση, με τις υπέρογκες εκπτώσεις εκτός τιμολογίου, δεν είναι σωστή ούτε υγιής και πρέπει κάποτε να αλλάξει. Αλλά, για να γίνει αυτό, χρειάζονται προσεκτικές κινήσεις με προγραμματισμό σε βάθος χρόνου. Χρειάζονται ψύχραιμες σταθμίσεις και κοινά αποδεκτές παραδοχές. Θα απαντήσουμε σε ορισμένα ερωτήματα και θα θέσουμε κάποια θέματα που χρήζουν ρυθμίσεων:

1. Κερδοσκοπούν τα σούπερ μάρκετ; Καρπώνονται τις εκπτώσεις που δεν αναγράφονται στα τιμολόγια, ενώ θα έπρεπε να τις περάσουν σε μειώσεις τιμών; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά “όχι”! Δεν κερδοσκοπούν, ούτε είναι εφικτό να μειώσουν τις τιμές ή -για να είμαστε πιο ελαστικοί- δεν έχουν παρά ελάχιστα, οριακά, περιθώρια μείωσης των τιμών.

Τα σούπερ μάρκετ αποβλέπουν στο τελικό μικτό κέρδος που μπορούν να επιτύχουν, με όλες τις στρεβλώσεις των τιμών που προαναφέραμε. Το μέσο μικτό περιθώριο μικτού κέρδους που πέτυχε ο κλάδος το 2006 ήταν 21,54% επί των πωλήσεων (συμπεριλαμβανομένων και των εκπτώσεων εκτός τιμολογίων). Τα λειτουργικά έξοδα ανήλθαν σε 19,81% επί των πωλήσεων. Λειτουργικό αποτέλεσμα: 1,73%. Σε αυτό προστίθενται τα διάφορα οργανικά και ανόργανα έσοδα /έξοδα και τα διάφορα έκτακτα έσοδα /έξοδα, και προκύπτουν καθαρά αποτελέσματα προ φόρων 1,60% επί των πωλήσεων (σε απόλυτους αριθμούς 145,9 εκατ. ευρώ). Οι φόροι ανέρχονται περίπου στο 35% των καθαρών κερδών.

Επομένως, μετά από φόρους, ο παραπάνω δείκτης διαμορφώνεται σε 1,04% επί των πωλήσεων, που αντιστοιχεί, σε απόλυτους αριθμούς, σε 94,8 εκατ. ευρώ (τα στοιχεία προέρχονται από την ετήσια έκδοση Πανόραμα των Ελληνικών Σούπερ Μάρκετ 2007 των Εκδόσεων Comcenter, όπου μεταξύ άλλων αναλύονται τα οικονομικά αποτελέσματα 82 επιχειρήσεων σούπερ μάρκετ, βάσει των ισολογισμών του 2006).

Το μέσο ποσοστό των εκπτώσεων εκτός τιμολογίων επί των πωλήσεων ανέρχεται στο 15%-17% περίπου (στάθμιση με βάση τα δεδομένα της αγοράς). Αν, σύμφωνα με τις λαϊκιστικές κορώνες των κυβερνώντων και του τύπου, μετακυλιστούν στην κατανάλωση αυτές οι εκπτώσεις, τότε όλες οι αλυσίδες θα γυρίσουν σε ζημιογόνες: Καθαρά κέρδη 1,60% -μείον εκπτώσεις σε μείωση τιμών 17% = Αποτέλεσμα -15,4% ζημιά, που σημαίνει πως οι αλυσίδες θα πρέπει να βάλουν λουκέτο . Αν μετακυλιστεί η έκπτωση, έστω και σε ένα μικρό τμήμα του, πχ 1%, αυτό θα σημαίνει καθαρό κέρδος του κλάδου: 1,60%-1% = 0,60% – μείον φόροι 35% = 0,39%. Και με αυτόν τον υπολογισμό προκύπτει πως πολλές αλυσίδες, μεταξύ των οποίων και οι περισσότερες μεγάλες, θα γίνουν ζημιογόνες.

Είναι δυνατόν οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ να πριονίσουν το κλαδί που κάθονται; Είναι δυνατόν αυτό να αποτελεί επιδίωξη τη πολιτείας. Είναι δυνατόν να κυριαρχεί τόση άγνοια και εγκληματική προχειρότητα; Είναι δυνατόν το Υπουργείο Οικονομικών να μη μπορεί να κάνει απλούς λογαριασμούς; Είναι δυνατόν με τέτοια αποτελέσματα να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη και επενδύσεις;

2. Θα υπάρξουν άλλες συνέπειες, αν αναγραφούν οι εκπτώσεις στα τιμολόγια; Η απάντηση είναι “ναι” και μάλιστα μεγάλες. Για να αιτιολογηθεί αυτή η απάντηση με σαφή τρόπο, χρειάζεται να ταλαιπωρήσουμε λίγο τους αναγνώστες με ορισμένες γραφειοκρατικές, φορολογικές και λογιστικές πληροφορίες.

Για να προσδιοριστούν λογιστικά τα αποτελέσματα μιας επιχείρησης γίνεται, στο τέλος της χρήσης, απογραφή εμπορευσίμων αγαθών και αποτίμηση σε τιμές κόστους με μια από τις μεθόδους που προβλέπει ο ΚΒΣ. Τα σούπερ μάρκετ, ιστορικά, λόγω δυσχερειών στον προσδιορισμό του καθαρού κόστους (τιμολογιακή τιμή κόστους μείον παρεχόμενες εκπτώσεις), σε εποχές που δεν υπήρχε η υποστήριξη από πληροφοριακά συστήματα αποτιμούσαν την απογραφή με την τελευταία τιμή αγοράς, δηλαδή με την τελευταία καθαρή τιμολογιακή τιμή, μη υπολογίζοντας τις παροχές και τις εκπτώσεις εκτός τιμολογίων, με πιστωτικά.

Η μέθοδος αυτή δεν προβλέπεται ρητά από τον ΚΒΣ, έγινε όμως σιωπηρά αποδεκτή από τις φορολογικές αρχές, καθώς από τη μια ήταν εμφανής η αδυναμία προσδιορισμού του καθαρού τελικού κόστους και από την άλλη η τελευταία τιμολογιακή τιμή οδηγεί σε υπερτίμηση της απογραφής, άρα και στη εμφάνιση μεγαλυτέρων κερδών από τα πραγματικά, γεγονός που επέφερε και μεγαλύτερους φόρους υπέρ του δημοσίου. ‘Οταν η πληροφορική μπορούσε να υποστηρίξει τον προσδιορισμό του καθαρού κόστους, τα σούπερ μάρκετ δεν άλλαξαν μέθοδο, καθώς αυτό απαγορεύεται από τον ΚΒΣ. ‘Εκτοτε, δεν ετέθη ποτέ θέμα από τις φορολογικές αρχές για  αλλαγή της μεθόδου αποτίμησης, και η μέθοδος της τελευταίας τιμολογιακής τιμής παγιώθηκε.

Αν τώρα οι εκπτώσεις περάσουν στο τιμολόγιο, και οι τιμολογιακές τιμές μειωθούν (17% και πάνω), αντίστοιχα θα μειωθεί και το ύψος της αξίας της απογραφής. Οπότε, συνακόλουθα, θα μειωθεί –για την πρώτη χρονιά μόνο- το μικτό περιθώριο κέρδους, επομένως και τα καθαρά αποτελέσματα, οπότε όλες οι αλυσίδες και πολλές λιανεμπορικές επιχειρήσεις θα γίνουν ζημιογόνες.

Με τα στοιχεία του 2006, η συνολική απογραφή εμπορευμάτων τού δείγματος από το Πανόραμα αντιστοιχούσε σε 1.014,7 εκατ. ευρώ. Αν μειωθεί κατά 1.014,7  Χ -17% = -172,5 εκατ. ευρώ, τα καθαρά κέρδη προ φόρων, τα οποία ήταν 145,9 εκατ. ευρώ, θα καταλήξουν σε τελικό αποτέλεσμα: 145,9-172,5 = –26,6 ζημιά!

Είναι στις επιδιώξεις της πολιτείας αυτή η εικόνα; Πώς σκέπτεται να αντιμετωπίσει αυτή την παρενέργεια; Μια λύση θα ήταν να αποδεχτεί ότι την πρώτη χρονιά αναγραφής των εκπτώσεων επί των τιμολογίων πάμπολλες λιανεμπορικές επιχειρήσεις -και όλος ο κλάδος των σούπερ μάρκετ- θα είναι ζημιογόνες. Αυτό θα σημάνει και λιγότερους φόρους και υστέρηση των δημοσίων εσόδων.

Περιμένουμε την απάντηση και τη σχετική ρύθμιση του Υπουργείου Ανάπτυξης και του Υπουργείου Οικονομικών. Εκτός και αν δεν ιδρώνει το αυτί τους για τις παρενέργειες των παρεμβάσεών τους στην αγορά.

Συμπέρασμα: Δεν αρκεί να συμπεραίνουμε από τη μυρουδιά τι φαΐ μαγειρεύεται στην κουζίνα. Καλό είναι να σηκώνουμε και το καπάκι της κατσαρόλας.

Αντικείμενο του Ν. 2472/97 είναι η θέσπιση προϋποθέσεων για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών των φυσικών προσώπων και ιδίως της ιδιωτικής ζωής. Ως δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα νοούνται κάθε είδους πληροφορίες που αναφέρονται στο υποκείμενο των δεδομένων. Ως υπεύθυνος επεξεργασίας νοείται οποιοσδήποτε καθορίζει τον σκοπό και τον τρόπο επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και ως αποδέκτης νοείται το φυσικό ή νομικό πρόσωπο, η δημόσια αρχή ή υπηρεσία ή οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός, στον οποίο ανακοινώνονται ή μεταδίδονται τα δεδομένα.

Τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, για να τύχουν νόμιμης επεξεργασίας, πρέπει (άρθρο 4): α) να συλλέγονται κατά τρόπο θεμιτό και νόμιμο για καθορισμένους, σαφείς και νόμιμους σκοπούς και να υφίστανται θεμιτή και νόμιμη επεξεργασία ενόψει των σκοπών αυτών, β) να είναι συναφή και πρόσφορα και όχι περισσότερα από όσα κάθε φορά απαιτούνται ενόψει των σκοπών της επεξεργασίας (αρχή αναλογικότητας) και γ) να είναι ακριβή και, εφόσον χρειάζεται, να υποβάλλονται σε ενημέρωση.

‘Οροι και προϋποθέσεις

Η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα επιτρέπεται, μόνο όταν το υποκείμενο των δεδομένων έχει δώσει τη συγκατάθεσή του. Κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η επεξεργασία και χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου των δεδομένων, όταν α) η επεξεργασία είναι αναγκαία για την εκτέλεση της σύμβασης, στην οποία συμβαλλόμενο μέρος είναι υποκείμενο δεδομένων, ή για τη λήψη μέτρων κατόπιν αιτήσεως του υποκειμένου κατά το προσυμβατικό στάδιο και β) η επεξεργασία είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του εννόμου συμφέροντος που επιδιώκει ο υπεύθυνος επεξεργασίας ή ο τρίτος ή οι τρίτοι, στους οποίους ανακοινώνονται τα δεδομένα, και υπό τον όρο ότι τούτο (έννoμo συμφέρον) υπερέχει προφανώς των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των προσώπων, στα οποία αναφέρονται τα δεδομένα, και δεν θίγονται οι θεμελιώδεις ελευθερίες αυτών (άρθρο 5).

Ο υπεύθυνος επεξεργασίας υποχρεούται να γνωστοποιήσει εγγράφως στην Aρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων τη σύσταση και λειτουργία αρχείου ή την έναρξη της επεξεργασίας, καταθέτοντας συγχρόνως δήλωση με τα στοιχεία που αναφέρονται στην παρ. 2 του άρθρου 6, και να γνωστοποιεί εγγράφως και χωρίς καθυστέρηση κάθε μεταβολή των στοιχείων αυτών.
Σημειώνουμε ότι η διαβίβαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα στις χώρες της ΕΕ είναι ελεύθερη, και ότι η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα είναι απόρρητη.

Ο υπεύθυνος επεξεργασίας οφείλει κατά το στάδιο της συλλογής των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα να ενημερώνει με τρόπο πρόσφορο και σαφή το υποκείμενο των δεδομένων για τα εξής, τουλάχιστον, στοιχεία: α) την ταυτότητά του, β) τον σκοπό της επεξεργασίας, γ) τους αποδέκτες ή τις κατηγορίες αποδεκτών των δεδομένων και δ) την ύπαρξη του δικαιώματος πρόσβασης. Εάν για τη συλλογή των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ο υπεύθυνος επεξεργασίας ζητεί τη συνδρομή του υποκειμένου των δεδομένων, οφείλει να το ενημερώσει ειδικώς και εγγράφως για τα (προαναφερόμενα) στοιχεία, καθώς και για τα δικαιώματά του (ενημέρωσης, πρόσβασης και αντίρρησης), βάσει των άρθρων 11 έως 13. Εάν τα δεδομένα ανακοινώνονται σε τρίτους, το υποκείμενο των δεδομένων ενημερώνεται για την ανακοίνωσή τους πριν από αυτούς.

Με το άρθρο 12 καθιερώνεται το δικαίωμα του υποκειμένου για πρόσβαση στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν, ενώ προβλέπεται και ο τρόπος άσκησής του με υποβολή σχετικής αίτησης πληροφόρησης προς τον υπεύθυνο επεξεργασίας. Με το άρθρο 13 θεσπίζεται το δικαίωμα αντίρρησης του υποκειμένου για την επεξεργασία των δεδομένων του, με την υποβολή σχετικής αίτησης προς τον υπεύθυνο επεξεργασίας για συγκεκριμένη ενέργεια, όπως διόρθωση, μη διαβίβαση, διαγραφή κλπ (όταν η επεξεργασία των δεδομένων δεν είναι νόμιμη).

Επίσης, προβλέπεται το δικαίωμα κάθε φυσικού προσώπου να δηλώσει στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων ότι δεν επιθυμεί τα δεδομένα του να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας από οποιονδήποτε για λόγους προώθησης πωλήσεων αγαθών ή παροχής υπηρεσιών από απόσταση, καθώς και η τήρηση από την Αρχή σχετικού μητρώου, το οποίο οφείλουν οι υπεύθυνοι επεξεργασίας να συμβουλεύονται πριν από κάθε επεξεργασία και να διαγράφουν τα αναφερόμενα σε αυτό πρόσωπα από το αρχείο τους. Στο άρθρο 22 προβλέπονται ποινικές κυρώσεις για όποιον χωρίς δικαίωμα επεμβαίνει σε αρχείο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ή ανακοινώνει ή καθιστά προσιτά τέτοια δεδομένα σε μη δικαιούμενα πρόσωπα (παρ. 4).

Περιορισμοί

Στο άρθρο 23 παρ. 1 ορίζεται ότι φυσικό ή νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, που κατά παράβαση του Ν. 2472/97 προκαλεί περιουσιακή βλάβη, υποχρεούται σε πλήρη αποζημίωση. Αν προκάλεσε ηθική βλάβη, υποχρεούται σε χρηματική ικανοποίηση. Η ευθύνη υπάρχει και, όταν ο υπόχρεος όφειλε να γνωρίζει την πιθανότητα να επέλθει βλάβη σε άλλον. Στη δε παρ. 2 ορίζεται ότι η κατά το άρθρο 932 ΑΚ χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης για παράβαση του Ν. 2472/97 ορίζεται κατ’ ελάχιστο στο ποσό των 2.000.000 δρχ (5.870,1€), εκτός αν ζητήθηκε από τον ενάγοντα μικρότερο ποσό ή η παράβαση οφείλεται σε αμέλεια. Τέλος, στο άρθρο 24 παρ. 3 ορίζεται ότι, για αρχεία που λειτουργούν και επεξεργασίες που εκτελούνται κατά την έναρξη ισχύος του Ν. 2472/97, οι υπεύθυνοι επεξεργασίας οφείλουν να προβούν στην κατά την παρ. 1 του άρθρου 11 ενημέρωση των υποκειμένων μέσα σε έξι μήνες από την έναρξη λειτουργίας της Αρχής. Η ενημέρωση, εφόσον αφορά σε μεγάλο αριθμό υποκειμένων, μπορεί να γίνει και δια του τύπου. Στην περίπτωση αυτή τις λεπτομέρειες καθορίζει η Αρχή.

Ο Ν. 2472/1997 απαγορεύει την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων προσώπου, στα οποία περιλαμβάνονται και όσα προέρχονται από γενικά προσιτές πηγές όταν αυτή γίνεται α) χωρίς προηγούμενη έγγραφη γνωστοποίηση προς την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα της συλλογής, αρχειοθέτησης και γενικά της επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων από όλους τους υπεύθυνους επεξεργασίας, β) χωρίς προηγούμενη άδεια της Αρχής, εάν πρόκειται για επεξεργασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, στα οποία δεν περιλαμβάνονται οι οικονομικές πληροφορίες, γ) χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου των προσωπικών δεδομένων, εκτός από τις ρητά προβλεπόμενες εξαιρέσεις και δ) χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση του υποκειμένου των δεδομένων, δικαίωμα που προστατεύεται αυτοτελώς, αλλά αποτελεί και προϋπόθεση για την αποτελεσματική άσκηση των δικαιωμάτων πρόσβασης και αντίρρησης του υποκειμένου των δεδομένων.

Συμπερασματικά

Οι περιπτώσεις θεμιτής επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου αυτών δεν προϋποθέτουν -κατ’ ανάγκην- αίτηση για συγκατάθεση του υποκειμένου και άρνηση αυτού, αλλά ενεργοποιούνται και ισχύουν, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις τους.

Ειδικότερα, η σύνθεση αρχείου και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων που αποσκοπεί στον έλεγχο της πιστοληπτικής ικανότητας και γίνεται από εταιρείες ή άλλους υπεύθυνους επεξεργασίας, που έχουν εκπληρώσει τις προβλεπόμενες από τον Ν. 2472/97 υποχρεώσεις τους (γνωστοποίηση αρχείου κλπ), είναι νόμιμη και χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 2 περ. ε του Ν. 2472/97, επειδή:

• η επεξεργασία είναι απολύτως αναγκαία για την ικανοποίηση του εννόμου συμφέροντος που επιδιώκει ο υπεύθυνος επεξεργασίας ή οι τρίτοι αποδέκτες των δεδομένων, για την άσκηση δηλαδή του δικαιώματος οικονομικής ελευθερίας με βάση ακριβείς και επίκαιρες πληροφορίες, που εξασφαλίζουν την εμπορική πίστη, την αξιοπιστία και την ασφάλεια των συναλλαγών και 
• το σχετικό έννομο συμφέρον του υπεύθυνου επεξεργασίας ή των τρίτων υπερέχει προφανώς από τα συμφέροντα του υποκειμένου σχετικά με τη μη δημοσιοποίηση οικονομικών στοιχείων του, και πάντως από τη δημοσιοποίηση τέτοιων στοιχείων δεν θίγονται θεμελιώδεις ελευθερίες αυτού.

Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος 372 του περιοδικού «σελφ σέρβις» (εκδόσεις Comcenter).

«Αυτό ήταν», σκέφθηκαν κάποιοι, «έγινε θαύμα! Μειώθηκε η τιμή ενός προϊόντος! Οι τάσεις ανόδου των τιμών έως και 40% τους τελευταίους 12 μήνες αναστρέφονται. Οι εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ για ανατιμήσεις στα τρόφιμα 30%-40% το επόμενο 18μηνο ανατρέπονται! Τι κλίμα αλλάζει! Τα νοικοκυριά γλιτώνουν την οικονομική χρεοκοπία. Η κυβέρνηση τα κατάφερε».

«Αυτό ήταν», σκέφθηκαν οι πιο ψύχραιμοι, «η κυβέρνηση τα κατάφερε. ‘Εσκασε ένα πυροτέχνημα, άντε και κάποιο δεύτερο αύριο μεθαύριο ή και κάποιο τρίτο και κέρδισε τις εντυπώσεις. Εντυπώσεις επικοινωνιακές, πολιτικές, αλλά από ουσία τίποτα. Γιατί η ουσία απαιτεί αλλαγές κόντρα στα συμφέροντα, στις εμπορικές συμφωνίες, στα υπερκέρδη των εταιρειών. Μια ματιά στους ισολογισμούς τους να ρίξει κανείς, αρκεί. Τα καθαρά αποτελέσματά τους φθάνουν έως και 25%!».

«Αυτό ήταν», ίσως σκέφθηκαν οι πιο προχωρημένοι, «πάλι χάθηκε η ουσία των εξελίξεων. Πάλι ξεχάσαμε ότι οι Αγορανομικές Διατάξεις εκδίδονται με τον… σωρό. ‘Οτι η Επιτροπή Ανταγωνισμού παλεύει με τα θηρία χωρίς δυνάμεις, χωρίς πολιτική στήριξη, χωρίς στελέχη, χωρίς προσωπικό, χωρίς πόρους, με μόνη την… αυτοθυσία της μειοψηφίας».

«Αυτό ήταν», ίσως σκέφθηκε ο αναγνώστης των αντιδράσεων του ΠΑΣΟΚ, «η αντιπολίτευση έπαθε αλτσχάιμερ. Ξέχασε όσα έπραξε επί δύο δεκαετίες κι ότι η παρούσα κυβέρνηση κληρονόμησε απ’ αυτό την ακρίβεια. Ξέχασε την εκτίναξη των τιμών το πρώτο διάστημα του ευρώ. Ξέχασε τα μέτρα που δεν τόλμησε να λάβει. Ξέχασε ότι στους κόλπους του έχει και στελέχη, άγνωστα στο ευρύ κοινό, που έχουν διαφορετική άποψη από τους πρώην υπουργούς του…».

«Αυτό ήταν», ίσως σκέφθηκε κι εκείνος που έχει βαρεθεί να ακούει κυβερνητικές εξαγγελίες. «Πάλι χάθηκε το μέτρο. Νέα μέτρα κατά του πληθωρισμού, νέες αρχές -άλλη για τον Αγορανομικό Κώδικα, άλλη για της τιμοληψίες, άλλη για τον ανταγωνισμό, άλλη για τις αθέμιτες πρακτικές, άλλη για τον Καταναλωτή, άλλη… άλλη… Και τελειωμό δεν έχουν».

«Αυτό ήταν», ίσως σκέφθηκαν οι πληροφορούμενοι τα της τελευταίας Κυβερνητικής Επιτροπής. «Ο πρωθυπουργός “έτριξε τα δόντια” στα μέλη της κυβέρνησης, ζητώντας “μέτρα που να φέρνουν άμεσα αποτελέσματα”. “Σας θέλω όλους μαζί”, τους είπε αυστηρά, και να σου όλοι μαζί, μια μέρα μετά την Κυβερνητική, στο ΥΠΑΝ, να στηρίζουν τα μέτρα Φώλια, με τα οποία μέρες τώρα διαφωνούσαν. Ξέχασαν και την κόντρα για τον ΕΦΕΤ, κι όλοι μαζί αλά μπρατσέτα μπρος στις κάμερες. Αν ήθελαν, ας έκαναν αλλιώς. Ποιος θα ήθελε να γίνει ο αποδιοπομπαίος ενός ανασχηματισμού;».

Και πάμε από την αρχή…

Σκέψεις, συσκέψεις, μέτρα, προτάσεις, παρεμβάσεις, διατάξεις, ρυθμίσεις, ανακοινώσεις, κυρώσεις, αποφάσεις, δεσμεύσεις, υποσχέσεις, συμφωνίες και… πάλι από την αρχή. Χρόνια τώρα το υπουργείο συζητά με την αγορά, την απειλεί, την προειδοποιεί, ενίοτε συμφωνεί μαζί της, άλλοτε ξεσπά με κυρώσεις… Τσίρκο! Κατά τα άλλα, το κόστος ζωής χάθηκε στην ανηφόρα. «Αυτό ήταν, τίποτα δεν μας σώζει!».