Μήνας: Μάιος 2007

Τα στοιχεία προκύπτουν από την παρακολούθηση ενός καλαθιού αγορών, στο οποίο συμμετέχουν 50 προϊόντα από 25 σημαντικές, από πλευράς πωλήσεων, κατηγορίες. Οι τιμές των προϊόντων προέρχονται από τα στοιχεία πωλήσεων αντιπροσωπευτικού δείγματος 323 καταστημάτων, που ανήκουν στο δίκτυο 35 και πλέον λιανεμπορικών αλυσίδων, και μας παραχωρεί η IRI για αποκλειστική χρήση από το greekretail weekly.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση των παραπάνω στοιχείων χωρίς την έγγραφη άδεια της IRI ΑΕΕ, της οποίας αποτελούν ιδιοκτησία.

Ζήτω οι ζωικές πρωτεΐνες, κάτω το άμυλο και οι υδρογονάνθρακες, λοιπόν! Με αυτό το σύνθημα θα μπορούσε να εκφραστεί πλήρως το διατροφικό μοντέλο που επικράτησε σταδιακά στη χώρα μας την τελευταία τριακονταετία. Η επεξεργασία των στοιχείων της ΄Ερευνας Οικογενειακών Προϋπολογισμών της ΕΣΥΕ, δείχνει με πολύ παραστατικό τρόπο την -όχι και τόσο χρονοβόρα- μετάβαση της Ελλάδας από την “εποχή της φασολάδας” στην “εποχή της μπριζόλας” και… των καρδιοπαθειών.

Σύμφωνα με την ΄Ερευνα Οικογενειακών Προϋπολογισμών που είχε πραγματοποιήσει η ΕΣΥΕ το 1974, το καθημερινό τραπέζι του μέσου ΄Ελληνα καταναλωτή περιείχε άφθονο ψωμί και όσπρια, ενώ σε μεγάλες ποσότητες καταναλωνόταν και η ζάχαρη (πάνω από ένα κιλό η μηνιαία κατά κεφαλή κατανάλωση). Τριάντα χρόνια μετά, η ΄Ερευνα Οικογενειακών Προϋπολογισμών του 2005 δείχνει ότι ουσιαστικά δεν περνάει ούτε μία ημέρα χωρίς ο ΄Ελληνας να καταναλώνει ζωικά τρόφιμα, και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες.

Αντίθετα, σε υποχώρηση βρίσκονται τα βασικότερα αμυλούχα τρόφιμα, με τα οποία ο λαός μας χόρταινε κυριολεκτικά την πείνα του τις προηγούμενες δεκαετίας, καθώς επίσης και τα φρούτα! Βέβαια, ο κανόνας έχει και κάποιες εξαιρέσεις. ΄Ετσι, στην επίθεση των ζωικών τροφίμων φαίνεται να αντέχει το ελαιόλαδο, γεγονός που σε μεγάλο βαθμό πρέπει να οφείλεται στο γεγονός ότι προβλήθηκε πολύ έντονα τα τελευταία 15-20 χρόνια ως βασικό στοιχείο της μεσογειακής (υγιεινής) διατροφής.

Εξαιρετική ανθεκτικότητα έδειξαν και τα ζυμαρικά, μια τροφή ιδιαίτερα αγαπητή στα παιδιά, που παρεμπιπτόντως ταιριάζει με τα κρεατικά και τα τυριά και, επιπροσθέτως, μαγειρεύονται εύκολα και γρήγορα. Το τελευταίο αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα, το “έτοιμο” και το “πρόχειρο”, όπως η σημερινή. Αντίθετα, υπό εξαφάνιση από το καθημερινό τραπέζι φαίνεται να βρίσκεται ένα ζωικό προϊόν, ακολουθώντας εντελώς αντίστροφη πορεία από τα υπόλοιπα τρόφιμα της ίδιας κατηγορίας. Για τα αυγά ο λόγος, η κατανάλωση των οποίων μειώθηκε πάνω από το μισό την τελευταία τριακονταετία. Μάλλον, υπεύθυνα για την κατηφορική αυτή πορεία πρέπει να είναι τα εκατοντάδες σνακ, τα οποία αντικατέστησαν το αυγό στο πρωινό και στο κολατσιό των παιδιών. Και, βεβαίως, η χοληστερίνη που κατέστησε απαγορευτικό αυτό το τρόφιμο στις κάπως μεγαλύτερες ηλικίες.

Το πριν και το τώρα

Συγκρίνοντας τα δύο “καλάθια της νοικοκυράς”, που απέχουν μεταξύ τους τριάντα χρόνια, η πιο εντυπωσιακή -ποσοστιαία- αλλαγή που παρατηρούμε είναι ο διπλασιασμός, σχεδόν, της κατανάλωσης γιαουρτιού. Σήμερα η μέση κατά κεφαλή κατανάλωση του εν λόγω προϊόντος ανέρχεται σε 715 γραμμάρια τον μήνα και είναι αυξημένη κατά 92%, ή 343 γραμμάρια σε σχέση με το 1974.

΄Ομως, η πιο ουσιαστική αλλαγή είναι αυτή που αφορά στη σταδιακή αντικατάσταση -στην κυριολεξία- του ψωμιού από το κρέας: Σήμερα η μέση μηνιαία κατανάλωση κρέατος ανέρχεται σε 4,8 κιλά το μήνα, έναντι 3 κιλών το 1974. Δηλαδή, έχουμε μια αύξηση που αγγίζει τα 1,8 κιλά μηνιαίως, ή ποσοστιαία το 60%. Αντίθετα, η κατανάλωση ψωμιού μειώθηκε κατά 2,5 κιλά το μήνα, από 6,8 σε λιγότερο από 4,3 κιλά. Η μείωση αυτή είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε ποσοστό, μετά τα αυγά (37,2%).

Η κατανάλωση τυριών αυξήθηκε κατά 44%, ή 435 γραμμάρια τον μήνα. Επίσης, οι ΄Ελληνες σήμερα καταναλώνουν σχεδόν 1,3 λίτρα νωπό γάλα περισσότερο σε σχέση με το 1974, ποσότητα που μεταφράζεται σε ποσοστό 40%. Μικρότερη ποσοστιαία, αλλά σημαντική, είναι και η αύξηση της κατανάλωσης ψαριών (300 γραμμάρια περισσότερα τον μήνα ή 27%). Στα ζυμαρικά καταγράφηκε μια αύξηση της τάξης του 26% (περίπου 200 γραμμάρια), ενώ 20% είναι αυξημένη και η κατά κεφαλή κατανάλωση ελαιολάδου (περίπου 1/3 του λίτρου επιπλέον).

Αντίθετα, οι ΄Ελληνες εξακολουθούν να καταναλώνουν περίπου όσες πατάτες κατανάλωναν και πριν από 30 χρόνια, ενώ πτώση της κατά κεφαλή κατανάλωσης έχουμε:

• Στο ρύζι, κατά 63 γραμμάρια, ή ποσοστό 11,5%.
• Στα φρούτα, κατά 1.095 γραμμάρια, ή ποσοστό 12% (από 9,15 κιλά σε 8,05 κιλά το μήνα).
• Στα όσπρια, κατά 87 γραμμάρια, ή ποσοστό 16,7%.
• Στη ζάχαρη, κατά 423 γραμμάρια, ή ποσοστό 35,9%.
• Στο ψωμί, όπως προαναφέραμε, κατά 2,5 κιλά, ή ποσοστό 37,2%.
• Στα αυγά, από 15 τεμάχια τον μήνα σε 7, δηλαδή, μείωση 8 τεμάχια, ή ποσοστό 53,3%.

΄Οπως σημειώνει η ΕΣΥΕ, η μέση ατομική κατανάλωση υπολογίστηκε από το πηλίκο της μέσης κατανάλωσης των νοικοκυριών για ένα συγκεκριμένο είδος και του μέσου αριθμού των ατόμων ανά νοικοκυριό. Ο μέσος αριθμός των ατόμων ανά νοικοκυριό ήταν 3,41 το 1974 και 2,73 το 2005. Επίσης, διευκρινίζεται ότι στην κατανάλωση έχει ληφθεί υπόψη η απόκτηση των συγκεκριμένων αγαθών με όλους τους τρόπους κτήσης, δηλαδή με αγορά ή με άλλους τρόπους (από παραγωγή του ίδιου του καταναλωτή ή δική του επιχείρηση, από το κράτος, από άλλα νοικοκυριά, από τον εργοδότη).

Η ετήσια ποσοτική έρευνα του Εργαστηρίου Μάρκετινγκ του Τμήματος Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του ΟΠΑ, που διεξήχθη υπό την επίβλεψη του αναπληρωτή καθηγητή κ. Γιώργου Μπάλτα, στηρίχτηκε σε τηλεφωνική δημοσκόπηση τυχαίου δείγματος 2.000 νοικοκυριών, με μηχανογραφημένο σύστημα CATI. Σκοπός της ήταν η καταγραφή τής στάσης των καταναλωτών έναντι των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας που διακινούν τα σούπερ μάρκετ.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας αποτελούν σήμερα κεντρικό ζήτημα στο εμπόριο. Είναι προϊόντα αποκλειστικής διανομής, αυξάνουν την τιμολογιακή ανταγωνιστικότητα της λιανεμπορικής αλυσίδας και, ταυτοχρόνως, διευρύνουν σημαντικά την ποικιλία της συλλογής του καταστήματος και τις επιλογές του πελάτη. Χρησιμοποιούνται συχνά και ως μηχανισμοί άμυνας απέναντι στις εκπτωτικές αλυσίδες, ενώ συντελούν στη διαφοροποίηση της εμπορικής αλυσίδας, δίνοντας ιδιαίτερο περιεχόμενο και διαστάσεις αποκλειστικότητας στη συλλογή προϊόντων. Ειδικότερα, η ανάλυση των δεδομένων της προαναφερόμενης έρευνας οδήγησε στα εξής βασικά ευρήματα:

Οι ερωτηθέντες, αφού συνέκριναν τις μάρκες των εμπόρων με τις μάρκες των κατασκευαστών σε βασικά χαρακτηριστικά, εξέφρασαν τις εξής απόψεις:

• Κατά τη συντριπτική πλειοψηφία τους (89,9%), δήλωσαν ότι θεωρούν πως τα προϊόντα ιδιωτικού σήματος έχουν καλύτερη τιμή.
• Ως προς το θέμα της ποιότητας, κατά το 38,4% δήλωσαν ότι πιστεύουν πως πρόκειται για προϊόντα χειρότερης ποιότητας, κατά το 54,8% ίδιας ποιότητας, ενώ μόνο κατά το 6,8% είπαν ότι τα θεωρούν ανώτερης ποιότητας από τις μάρκες των κατασκευαστών.
• Στο 40,5% του δείγματος οι ερωτώμενοι είπαν πως βρίσκουν τις συσκευασίες των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας χειρότερες, μόλις κατά το 4,4% καλύτερες, ενώ κατά το 55% δήλωσαν ότι θεωρούν πως είναι εφάμιλλες εκείνων των καθιερωμένων μαρκών.
• Οι μάρκες των εμπόρων έχουν χειρότερη φήμη, σύμφωνα με το 49,3% του δείγματος, την ίδια φήμη σύμφωνα με το 45,8%, ενώ μόνο κατά το 5% οι ερωτώμενοι δήλωσαν ότι θεωρούν πως έχουν καλύτερη φήμη από τις μάρκες των γνωστών κατασκευαστών.
• Οι προσφορές τους θεωρούνται χειρότερες από το 14,7% των ερωτηθέντων, ίδιες από το 42,9% και καλύτερες από το 42,4%.
• Σε ερώτηση σφαιρικής αξιολόγησης των προϊόντων, το 36,2% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι θεωρεί τις ιδιωτικές ετικέτες χειρότερες, το 7,4% καλύτερες, ενώ σχεδόν ο ένας στους δύο (56,3%) είπε πως τις θεωρεί ίδιες με τις μάρκες των κατασκευαστών.

Επομένως, τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας έχουν συντριπτικό πλεονέκτημα στο θέμα της τιμής, ενώ υπάρχουν μοιρασμένες απόψεις σε άλλα κριτήρια σύγκρισής τους με τις μάρκες των κατασκευαστών.

Επίσης, εκτιμήθηκε η “ικανοποίηση” των ερωτηθέντων από τα προϊόντα ιδιωτικού σήματος. Στο πλαίσιο αυτό, δυσαρεστημένοι δήλωσαν το 8,1%, ικανοποιημένοι το 48,9%, ενώ ούτε ικανοποιημένοι και ούτε δυσαρεστημένοι το 43%.

Ακόμα, μετρήθηκε η “πρόθεση αγοράς” των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας σε διαφορετικές γραμμές εμπορευμάτων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ασύμμετρη πρόθεση αγοράς, ανάλογα με το είδος των προϊόντων.

Αυξάνει η σημασία της ιδιωτικής ετικέτας

Οι ερωτηθέντες δήλωσαν ποιο ποσοστό από τα προϊόντα που αγοράζουν αφορά σε προϊόντα ιδιωτικού σήματος. Το σχετικό ποσοστό (μέση τιμή) είναι σήμερα 19,54% από 17,1% που ήταν στην αντίστοιχη περυσινή έρευνα, δηλαδή το 1 στα 5 προϊόντα που αγοράζουν οι ερωτηθέντες είναι ιδιωτικής ετικέτας. Το ποσοστό αυτό συνάδει με τις εκτιμήσεις για ένα μερίδιο κύκλου εργασιών των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας της τάξης του 15% επί του συνόλου των πωλήσεων των λιανεμπορικών αλυσίδων, αν λάβουμε υπόψη τις χαμηλότερες τιμές των προϊόντων ιδιωτικής επωνυμίας. Επισημαίνεται ότι οι καταναλωτές που δεν τα αγοράζουν καθόλου μειώθηκαν από 23,9%, που ήταν πέρυσι, σε 19,8%.

Αν διακρίνουμε τους καταναλωτές με βάση το κύριο σούπερ μάρκετ που ψωνίζουν, η πελατεία των εκπτωτικών αλυσίδων (discounters) προτιμούν κατά το μεγαλύτερο μέσο ποσοστό προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας (44,4%), ακολουθούν οι πελάτες των μεγάλων αλυσίδων με 19,2%, ενώ το χαμηλότερο ποσοστό έχουν οι πελάτες των μικρότερων σούπερ μάρκετ (14,5%). Οι διαφορές αυτές δείχνουν τη μεγαλύτερη σημασία που δίνουν τόσο οι εκπτωτικές όσο και οι μεγάλες αλυσίδες στην ιδιωτική ετικέτα.

Συμπεράσματα

Η φετινή έρευνα του ΟΠΑ δείχνει την περαιτέρω εδραίωση της ιδιωτικής ετικέτας στις επιλογές του αγοραστικού κοινού, ενώ ορισμένοι από τους επιμέρους δείκτες αξιολόγησης αυτών των προϊόντων παρουσιάζουν μικρές μεν αλλά αισθητές βελτιώσεις. Σημειώνεται ότι οι απλές δημογραφικές επιδράσεις είναι στην τρέχουσα έρευνα ασθενείς, υποδηλώνοντας ότι σε γενικές γραμμές τα προϊόντα αυτά αγοράζονται από ετερογενή στρώματα του πληθυσμού, χωρίς ουσιώδεις δημογραφικές εξειδικεύσεις.

Τα στοιχεία της έρευνας επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις στελεχών και ειδικών του κλάδου ότι η ελληνική αγορά ακολουθεί τη διεθνή τάση ανάπτυξης των τέτοιου τύπου προϊόντων. Η ισχύς των προϊόντων ιδιωτικής μάρκας είναι μια διεθνής πραγματικότητα και παγιωμένο φαινόμενο, με αναφορές σε δομικά οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά.

Επομένως, φαίνεται ότι οδηγούμαστε σε αγορές τυποποιημένων καταναλωτικών προϊόντων, όπου οι μάρκες των μεγάλων εμπόρων θα συμβιώνουν με τις μάρκες των μεγάλων κατασκευαστών, αφήνοντας μικρά περιθώρια επιβίωσης στις μικρότερες μάρκες. Από τον κανόνα ίσως μπορέσουν να εξαιρεθούν λίγοι μικροί κατασκευαστές, οι οποίοι προσφέρουν εξειδίκευση προϊόντων σε τμήματα αγοράς που δεν ενδιαφέρουν τους μεγάλους “παίκτες”.

Ο αριθμός των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην αγορά των επίπλων οικιακής χρήσης είναι μεγάλος, με αποτέλεσμα η εν λόγω αγορά να εμφανίζεται κατακερματισμένη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της κλαδικής μελέτης, που εκπονήθηκε πρόσφατα από τον Τομέα Μελετών & Συμβούλων Διοίκησης της ICAP, η πλειοψηφία των παραγωγικών μονάδων είναι μικρού μεγέθους, συχνά οικογενειακού χαρακτήρα και δεν διαθέτει αυτοματοποιημένη παραγωγή. Συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι οι μεσαίου και μεγάλου μεγέθους παραγωγικές μονάδες συγκεντρώνουν περίπου το 30% της εγχώριας παραγωγής, ενισχύοντας ωστόσο σταδιακά την παρουσία τους στην αγορά. Ο εισαγωγικός τομέας είναι περισσότερο συγκεντρωμένος, και σε αυτόν δραστηριοποιούνται κυρίως μεσαίου και μεγάλου μεγέθους επιχειρήσεις. Η διάθεση των επίπλων πραγματοποιείται συνήθως μέσω εξειδικευμένων καταστημάτων λιανικής πώλησης. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, έχουν εισέλθει στην εξεταζόμενη αγορά και καταστήματα οικιακού εξοπλισμού, υπέρ μάρκετ και πολυκαταστήματα. Παράλληλα, αρκετές επιχειρήσεις του κλάδου, κυρίως εισαγωγικές, έχουν δημιουργήσει δίκτυα καταστημάτων, τα οποία επεκτείνονται είτε αυτόνομα είτε με τη μέθοδο του franchising.

Τα δάνεια μειώνουν το διαθέσιμο εισόδημα

Η αγορά επίπλων οικιακής χρήσης σχετίζεται άμεσα με το διαθέσιμο εισόδημα των καταναλωτών και κατ’ επέκταση με τις γενικότερες οικονομικές συνθήκες. Τα τελευταία χρόνια σημαντικό τμήμα του διαθέσιμου εισοδήματος μεγάλου μέρους νοικοκυριών δεσμεύεται για την αποπληρωμή δανείων και χρεών, και, κατ’ επέκταση, η απόφαση απόκτησης διαρκών αγαθών για την αντικατάσταση υπάρχοντος εξοπλισμού συχνά μετατίθεται χρονικά. Εναλλακτικά, οι καταναλωτές στρέφονται προς οικονομικότερες επιλογές και προτιμούν τις αγορές με προγράμματα δόσεων και άλλων διευκολύνσεων, τα οποία μπορούν να προσφέρουν συνήθως οι μεγαλύτερου μεγέθους επιχειρήσεις.

Διαχρονική εξέλιξη της αγοράς

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της κλαδικής μελέτης, η εγχώρια φαινομενική κατανάλωση επίπλων οικιακής χρήσης σε αξία ακολούθησε ανοδική πορεία την περίοδο 1998-2006, με μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 4,6%. Το 2005 εκτιμάται ότι οι μεσαίου και μεγάλου μεγέθους παραγωγικές και εισαγωγικές επιχειρήσεις κάλυψαν το 49% του συνολικού μεγέθους αγοράς. Τα έπιπλα καθιστικού χώρου εκτιμάται ότι συγκέντρωσαν το 47% της συνολικής εγχώριας αγοράς των εξεταζόμενων επίπλων το 2006. Τα έπιπλα υπνοδωματίου κάλυψαν το ίδιο έτος το 27% της εγχώριας αγοράς, ενώ το ποσοστό συμμετοχής των επίπλων τραπεζαρίας ανήλθε στο 26%. Σύμφωνα με τις ισχύουσες συνθήκες και τάσεις, προβλέπεται ότι η εγχώρια αγορά επίπλων οικιακής χρήσης δεν θα παρουσιάσει αξιόλογη μεταβολή τη διετία 2007-2008, παραμένοντας ουσιαστικά στα επίπεδα του 2006 (βάσει αξίας).

Περιορισμένες οι εξαγωγές των ελληνικών προϊόντων

Τα εγχωρίως παραγόμενα προϊόντα θεωρούνται υψηλής ποιότητας, αλλά η εξαγωγική επίδοσή τους είναι περιορισμένη. Σύμφωνα με παράγοντες του κλάδου, το γεγονός αυτό οφείλεται στην έλλειψη σύγχρονου τεχνολογικού εξοπλισμού από την πλειοψηφία των επιχειρήσεων, παράγοντας που θα συνέβαλε στη μείωση του κόστους, στη μικρή παραγωγική δυναμικότητα, στην ελλιπή οργάνωση και ανάπτυξη δικτύου διανομής, καθώς και στην ανεπαρκή στήριξη και προώθηση των εξαγωγών. Η καινοτομία στον σχεδιασμό, η υψηλή ποιότητα, η ευελιξία της παραγωγής και η δυνατότητα προσαρμογής στις εξειδικευμένες απαιτήσεις των καταναλωτών είναι χαρακτηριστικά, τα οποία θα μπορούσαν να βελτιώσουν την ανταγωνιστική ισχύ των συγκεκριμένων επιχειρήσεων. Παράλληλα, η εφαρμογή κατάλληλων στρατηγικών μάρκετινγκ, όπως και η συνεργασία μεταξύ επιχειρήσεων σε επίπεδο σχεδιασμού και παραγωγής, θεωρούνται απαραίτητες προϋποθέσεις για την προώθηση των πωλήσεων στην ελληνική αγορά, αλλά και την επέκταση στο εξωτερικό.

Οικονομικά στοιχεία

Στο πλαίσιο της μελέτης έγινε και χρηματοοικονομική ανάλυση των επιχειρήσεων του κλάδου βάσει επιλεγμένων αριθμοδεικτών. Επίσης, συνετάχθη ο ομαδοποιημένος ισολογισμός βάσει αντιπροσωπευτικού δείγματος 31 παραγωγικών και 30 εισαγωγικών επιχειρήσεων του κλάδου, για τις οποίες υπήρχαν διαθέσιμα στοιχεία ισολογισμών των χρήσεων 2004 και 2005.

΄Οπως προκύπτει από τα δεδομένα αυτά, το σύνολο του ενεργητικού των παραγωγικών επιχειρήσεων του δείγματος παρουσίασε αύξηση το 2005 κατά 9,3% σε σχέση με το 2004, ενώ των εισαγωγικών επιχειρήσεων αυξήθηκε κατά 8,5%. Τα ίδια κεφάλαια παρουσίασαν αύξηση 4,5% στις παραγωγικές επιχειρήσεις και 1,6% στις εισαγωγικές επιχειρήσεις. Οι πωλήσεις των παραγωγικών επιχειρήσεων του δείγματος μειώθηκαν κατά 1,4% το 2005 σε σχέση με το 2004. Την ίδια περίοδο το κέρδος προ φόρου εισοδήματος παρουσίασε σημαντική μείωση 80,4%.

Αντίθετα, οι πωλήσεις των εισαγωγικών επιχειρήσεων του δείγματος αυξήθηκαν το 2005 κατά 2,4%, ενώ το κέρδος προ φόρου εισοδήματος μειώθηκε κατά 50% περίπου σε σχέση με το 2004. Οι δείκτες αποδοτικότητας ιδίων και απασχολουμένων κεφαλαίων των παραγωγικών επιχειρήσεων του δείγματος παρουσίασαν επιδείνωση το 2005, διαμορφούμενοι σε 2,37% (αποδοτικότητα ιδίων κεφαλαίων) και 1,83% (αποδοτικότητα απασχολουμένων κεφαλαίων) από 12,66% και 10,49% αντιστοίχως το 2004. Οι αντίστοιχοι δείκτες των εισαγωγικών επιχειρήσεων διαμορφώθηκαν το 2005 σε 8,11% και 5,16%, από 16,45% (αποδοτικότητα ιδίων κεφαλαίων) και 10,79% (αποδοτικότητα απασχολουμένων κεφαλαίων) το 2004.

Περαιτέρω, το περιθώριο μικτού και λειτουργικού κέρδους παρουσίασε επιδείνωση το 2005 σε σχέση με το 2004 για τις παραγωγικές επιχειρήσεις του δείγματος, ενώ για τις εισαγωγικές επιχειρήσεις το περιθώριο μικτού κέρδους βελτιώθηκε το 2005 και διαμορφώθηκε στο 41,91%. Το περιθώριο λειτουργικού κέρδους παρουσίασε επιδείνωση, διαμορφούμενο στο 2,53% το ίδιο έτος.