Σε σίριαλ έχει μετατραπεί το ζήτημα της επιβολής από τον Δήμο Αθηναίων προστίμων στους ιδιοκτήτες περιπτέρων. Μπορεί να δόθηκε... μια κάποια λύσις για τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν εντός του 2002, όμως ο εν λόγω δήμος εξακολουθεί να επιβάλλει "χαράτσι" στους ιδιοκτήτες με τον ίδιο τρόπο. Τώρα θα πρέπει να σκεφτούν τι θα γίνει με τα πρόστιμα του 2003 και του χρόνου να ρυθμίσουν το θέμα με τα πρόστιμα της φετινής χρονιάς.

Σε σίριαλ έχει μετατραπεί το ζήτημα της επιβολής από τον Δήμο Αθηναίων προστίμων στους ιδιοκτήτες περιπτέρων. Μπορεί να δόθηκε… μια κάποια λύσις για τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν εντός του 2002, όμως ο εν λόγω δήμος εξακολουθεί να επιβάλλει "χαράτσι" στους ιδιοκτήτες με τον ίδιο τρόπο. Τώρα θα πρέπει να σκεφτούν τι θα γίνει με τα πρόστιμα του 2003 και του χρόνου να ρυθμίσουν το θέμα με τα πρόστιμα της φετινής χρονιάς.

Λύση δόθηκε αλλά τα πρόστιμα μένουν

Όλα ξεκίνησαν όταν η δήμαρχος Αθηναίων, κ. Ντόρα Μπακογιάννη, είχε αναγνωρίσει ότι τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν στους ενοικιαστές περιπτέρων στη διάρκεια του 2002 ήταν υπέρογκα. Η «λυπητερή» άρχισε να έρχεται σε εκατοντάδες περιπτερούχους μέσα στους πρώτους μήνες της φετινής χρονιάς. Στις αρχές αυτού του χρόνου λοιπόν, κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχε η κ. Μπακογιάννη με τους εκπροσώπους των ενοικιαστών, υποσχέθηκε την κατ' εξαίρεση ρύθμιση των προστίμων του 2002. Αυτό τελικά επετεύχθη και τα πρόστιμα του 2002 μειώνονται κατά 70%, με υπουργική απόφαση. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, αφού έπεται και συνέχεια στην υπόθεση αυτή.

Ο περιπτεράς και το ταμείο του δήμου: Μια πονεμένη ιστορία

Λίγα λόγια για το έργο που θα δείτε και του χρόνου. Όταν επιβλήθηκαν τα υπέρογκα πρόστιμα του 2002, πολλοί ενοικιαστές περιπτέρων έσπευσαν να καταβάλουν το 40% του προστίμου στον δήμο. Όπως τόνισε στο «μαγαζί μας» ο κ. Νίκος Παλιογιάννης, πρόεδρος του σωματείου Ενότητα, «αυτό ήταν λάθος των συναδέλφων. Ο δήμος κάλεσε στη συνέχεια στις γνωστές επιτροπές συμβιβασμού τούς συναδέλφους που πλήρωσαν το 40% για να ρυθμίσουν το υπόλοιπο ποσό του προστίμου. Όμως, τώρα που δίνεται λύση στο θέμα οι συνάδελφοι αυτοί δεν θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Επιπλέον, τα ποσά που κατέβαλαν δεν πρόκειται να συμψηφιστούν με μεταγενέστερα πρόστιμα». Αυτό σημαίνει ότι όσοι βιάστηκαν να ρυθμίσουν το θέμα των προστίμων μέσα από τις επιτροπές συμβιβασμού του δήμου, δεν θα ωφεληθούν από την ευεργετική ρύθμιση του Υπουργείου Εσωτερικών. Απλά πλήρωσαν, η υπόθεση τους έχει τελεσιδικήσει και δεν πρόκειται να πάρουν πίσω ούτε 1 ευρώ. Αντίθετα, ωφελημένοι είναι όσοι… δεν πέρασαν από το ταμείο του δήμου και διεκδίκησαν τη ρύθμιση των χρεών τους με την υπουργική απόφαση. Συμπέρασμα; Ο ενημερωμένος περιπτεράς που διεκδικεί το δίκιο του, αν μη τι άλλο, δεν βάζει εύκολα το χέρι στην τσέπη του. Και στο έργο αυτό υπάρχει συνέχεια.

Τι θα κάνουν οι ενοικιαστές;

Την ώρα που οι εκπρόσωποι του σωματείου Ενότητα προσπαθούσαν να προωθήσουν τη ρύθμιση των χρεών των συναδέλφων τους αλλά και των δικών τους, τα πρόστιμα κατά τη διάρκεια του 2004 εξακολουθούσαν να «πέφτουν» με τον ίδιο τρόπο. Τι θα κάνουν λοιπόν οι ενοικιαστές όταν από τον Ιανουάριο του 2005 θα αρχίσουν να έρχονται οι «λυπητερές» για τα πρόστιμα του 2004; Θα οδηγηθούν σε νέα ρύθμιση των υποθέσεων τους; Κάτι τέτοιο μοιάζει μάλλον αδύνατο. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία των περιπτέρων, έτσι ώστε και ο ενοικιαστής να γνωρίζει τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά του, αλλά και η δημοτική αρχή που επιβάλλει πρόστιμα για τις παραβάσεις, να μην κινείται ευκαιριακά και με αποκλειστικό κίνητρο την ενίσχυση των οικονομικών του δήμου.

Εξελίξεις στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των περιπτέρων

Με πρόσφατη απόφαση του το νομαρχιακό συμβούλιο κατάργησε το αυτονόητο. Λόγω «έλλειψης» αναπήρων πολέμου με ποσοστό αναπηρίας 100%, αποφάσισε να δίνεται άδεια εκμετάλλευσης των περιπτέρων της Α' Ζώνης και σε άτομα με μικρότερο ποσοστό αναπηρίας.

Η σημαντικότερη όμως εξέλιξη αφορά τη μεταφορά των περιπτέρων, όταν επί παραδείγματι εκτελούνται έργα, ακόμη και εκτός των ορίων του δήμου. Μέχρι πρότινος όταν υπήρχε σοβαρή αιτία για τη μεταφορά περιπτέρου από ένα σημείο σε ένα άλλο, αυτή η μεταφορά γίνονταν πάντα εντός των ορίων του δήμου που βρίσκεται το περίπτερο και πολύ κοντά στην προηγούμενη θέση του. Όπως τόνισε στο "μαγαζί μας" ο κ. Νίκος Παλιογιάννης «με αυτή την απόφαση του νομαρχιακού συμβουλίου για μεταφορά των περιπτέρων και εκτός των ορίων του δήμου, δημιουργείται πλέον ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα για όλους μας».

Πολύς δε λόγος γίνεται τελευταία περί επαναπροσδιορισμού των προϋποθέσεων με βάση τις οποίες ένα άτομο θα μπορούσε να είναι ιδιοκτήτης περιπτέρου. Συζητείται η περίπτωση να δοθεί δικαίωμα εκμετάλλευσης περιπτέρου ακόμη και σε πολίτες που έχουν μείνει ανάπηροι λόγω τροχαίου ατυχήματος ή ακόμη και σε οικογένειες πολυτέκνων.

Φόβοι για μεγάλο κύμα εξώσεων

Οι εκπρόσωποι των ενοικιαστών περιπτέρων μπορεί μεν να βλέπουν θετικά το ενδεχόμενο αλλαγής των προϋποθέσεων που αφορούν την ιδιοκτησία των περιπτέρων, εκφράζουν εν τούτοις φόβους μήπως η αλλαγή αυτή προκαλέσει ένα μεγάλο κύμα εξώσεων από τους νέους ιδιοκτήτες. Δεδομένου ότι το θεσμικό πλαίσιο δεν παρέχει επαρκή προστασία στους ενοικιαστές περιπτέρων, ένας τέτοιος φόβος και βάσιμος είναι και δικαιολογημένος. Αυτό είναι ένα πολύ λεπτό σημείο που θα πρέπει να προσέξει και το νομαρχιακό συμβούλιο της Αθήνας αλλά και το αρμόδιο υπουργείο το οποίο και θα λάβει τις τελικές αποφάσεις.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι

Οι πολλές αλλαγές που γίνονται στον κλάδο των περιπτερούχων και οι άλλες τόσες που συζητούνται έχουν έντονα θορυβήσει τους ενοικιαστές περιπτέρων. Η απόφαση του νομαρχιακού συμβουλίου που δεν απαγορεύει πλέον τη μεταφορά περιπτέρου ακόμη και σε άλλο δήμο αλλά και η συζήτηση που άνοιξε περί αλλαγής των προϋποθέσεων απόκτησης άδειας λειτουργίας περιπτέρου, ενδέχεται να προκαλέσει έντονες ανακατατάξεις στον εν λόγω κλάδο. Τα περίπτερα εξακολουθούν να είναι «στο μάτι του κυκλώνα». Οι αποφάσεις που αφορούν τη λειτουργία τους λαμβάνονται τις περισσότερες φορές ερήμην των ενοικιαστών. Ως εκ τούτου, δεν είναι λίγες οι φορές που οι ενοικιαστές έρχονται προ τετελεσμένων γεγονότων και δεν μπορούν να πράξουν το παραμικρό για να αλλάξουν μια δυσμενή απόφαση της διοίκησης. Το θεσμικό πλαίσιο που καθορίζει τη λειτουργία των περιπτέρων είναι αναχρονιστικό. Πολλοί ενοικιαστές, δυστυχώς, δεν γνωρίζουν όλα όσα θα έπρεπε να γνωρίζουν σχετικά με τη λειτουργία της επιχείρησης τους. Έτσι, είναι περισσότερο ευάλωτοι μέσα σε μια αγορά η οποία περνά χαλεπούς καιρούς.

Το έχουμε ξαναγράψει. Το περίπτερο δεν είναι ένα απλό ξύλινο κουτί που πουλά τσιγάρα και σοκολάτες. Είναι μια μικρή ή μεγάλη επιχείρηση (ανάλογα με την πιάτσα) και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από την πολιτεία αλλά και από τους περιπτερούχους. Στο κάτω-κάτω της γραφής αν δεν νοιαστούν οι ίδιοι οι ενοικιαστές για το μέλλον της δουλειάς τους τότε ποιος θα νοιαστεί;