Ήταν Μάρτιος του 1987 (σελφ σέρβις τεύχος 131, σελ. 22). Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι – τι να μαθαίνουν; Όχι ότι το κράτος υπήρξε ανέκαθεν μπαταχτσής με το «έτσι θέλω» –αυτό ανήκει στη διδαχθείσα ύλη–, αλλά ότι τουλάχιστον κάποτε όριζε το ίδιο το «πότε» θα ξεχρέωνε κι όχι βάσει προθεσμίας εξοφλήσεως ρήτρας... μνημονίου!
Η «αυστηρή» πολιτική του Υπουργείου Οικονομικών απέναντι στο εμπόριο, σχετικά με το αίτημα των εμπόρων για την αντιμετώπιση ληξιπρόθεσμων φορολογικών υποχρεώσεων, δείχνει ότι άλλη μια φορά το κράτος κινείται με τη γνωστή «λογική του Καραγκιόζη»: τα δικά σου-δικά μου, τα δικά μου-δικά μου…
Γιατί όταν είναι να επιστρέψει τα χρήματα από το ΦΚΕ και χαρτόσημο των αποθεμάτων της 31ης 12/1986, δίνει στον εαυτό του… χάρη 36 μηνών για να τα επιστρέψει στη βιομηχανία και το εμπόριο. Όταν οι επιχειρήσεις του ζητάνε παράταση μιας εβδομάδας, για να ξεπεράσουν το χτύπημα της κακοκαιρίας και της κάθετης πτώσης των πωλήσεων, τότε παίζουμε τον κουφό και τον σκληρό!
Κάποιος πρέπει να μιλήσει στον κ. υπουργό των Οικονομικών (που έχει, βέβαια, το δύσκολο και άχαρο έργο να μαζεύει χρήματα για να τα ρίχνει στον Πίθο των Δαναΐδων της κρατικής μηχανής) ότι τα άλογα που σέρνουν το κάρο, όταν τα ζορίζεις πολύ, γονατίζουν!