Καταστροφική θεωρούν την απελευθέρωση του ωραρίου οι καταστηματάρχες, οι επαγγελματιοβιοτέχνες και οι «μικροί» έμποροι, καθώς εκτιμούν ότι, εάν εφαρμοστεί το μέτρο αυτό, οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι «μεγάλοι» της αγοράς. Μόνο οι εκπρόσωποι των μεγάλων «εμπορικών αλυσίδων» δηλώνουν ικανοποιημένοι από μια τέτοια εξέλιξη.

Καταστροφική θεωρούν την απελευθέρωση του ωραρίου οι καταστηματάρχες, οι επαγγελματιοβιοτέχνες και οι “μικροί” έμποροι, καθώς εκτιμούν ότι, εάν εφαρμοστεί το μέτρο αυτό, οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι “μεγάλοι” της αγοράς. Μόνο οι εκπρόσωποι των μεγάλων “εμπορικών αλυσίδων” δηλώνουν ικανοποιημένοι από μια τέτοια εξέλιξη.

ΓΣΕΒEΕ: ΟΧΙ στην απελευθέρωση

Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της ΓΣΕΒEΕ, η διεύρυνση του ωραρίου, εάν τελικά γίνει, θα έχει σαν αποτέλεσμα την εξόντωση χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ενώ ταυτόχρονα θα επιδεινώσει τις συνθήκες εργασίας χιλιάδων εργαζομένων στα μικρά μαγαζιά. Η προτεινόμενη απελευθέρωση του ωραρίου θα αυξήσει ακόμη περισσότερο το μερίδιο αγοράς των πολυκαταστημάτων και των σούπερ μάρκετ και πολλοί φοβούνται ότι πρώτο αποτέλεσμα από την εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου θα είναι η αύξηση της ανεργίας, αφού πολλές μικρές επιχειρήσεις δεν θα μπορέσουν να αντέξουν στον ανταγωνισμό. Η ΓΣΕΒEΕ εκτιμά ότι μπορεί να ισχύσει ένα λειτουργικό ωράριο 50-52 ωρών την εβδομάδα, με κλείσιμο το Σάββατο στις τέσσερις το απόγευμα (εξαιρέσεις μπορούν να ισχύσουν μόνο στις αμιγώς τουριστικές περιοχές και με τη σύμφωνη γνώμη των συνδικαλιστικών οργανώσεων) και φυσικά με περιφρούρηση της αργίας της Κυριακής. Το ωράριο αυτό μπορεί να ρυθμιστεί με τρόπο που να εξυπηρετεί καταναλωτές, καταστηματάρχες και εργαζόμενους και να μειώσει δραστικά το κόστος λειτουργίας του εμπορίου προς όφελος τόσο των καταναλωτών όσο και της εθνικής οικονομίας.

Τι είπε ο κ. Παπαθανασίου στη Βουλή

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η τοποθέτηση του υφυπουργού Ανάπτυξης κ. Γιάννη Παπαθανασίου στη Βουλή, σχετικά με τη λειτουργία των μικρών επιχειρήσεων. “Το πλεονέκτημα της μικρομεσαίας επιχείρησης”, σύμφωνα με τον κ. Παπαθανασίου, “δεν βρίσκεται ούτε στο ωράριο λειτουργίας ούτε στις τιμές. Βρίσκεται στο γεγονός ότι, κατά τεκμήριο, είναι πιο κοντά στον τόπο διαμονής του καταναλωτή και αναπτύσσει καλύτερες προσωπικές σχέσεις μαζί του. Αυτό το πλεονέκτημα όλες οι κυβερνήσεις της χώρας τα τελευταία χρόνια αμέλησαν να το κατοχυρώσουν. Ενώ η κατασκευή και η λειτουργία των μεγάλων πολυκαταστημάτων σε όλο τον κόσμο γίνεται με ξεκάθαρες πολεοδομικές προδιαγραφές και κριτήρια και μακριά από το κέντρο των πόλεων, στη χώρα μας επικράτησε καθεστώς αναρχίας και ασυδοσίας. Όσοι λοιπόν κλαίνε δημόσια για το μικρό εμπορικό κατάστημα είναι ακριβώς αυτοί που αμέλησαν να ρυθμίσουν τέτοιου είδους θέματα”.

Βέβαια, οι επισημάνσεις του κ. Παπαθανασίου αφορούν τον τρόπο με τον οποίο η προηγούμενη κυβέρνηση χειρίσθηκε τα θέματα του ωραρίου και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Όμως, σε καμία περίπτωση δεν απαντά στην αγωνία χιλιάδων επαγγελματιών οι οποίοι βλέπουν καθημερινά τα κέρδη τους να συρρικνώνονται και τους πελάτες τους όλο και πιο διστακτικούς. Η μείωση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών έγινε ιδιαίτερα αισθητή και στις εκπτώσεις του Φεβρουαρίου. Τι να το κάνει λοιπόν ο μαγαζάτορας το πλεονέκτημα των προσωπικών σχέσεων με τον πελάτη του όταν αυτός, δηλαδή ο πελάτης του, απλά δεν έχει χρήματα για να ξοδέψει;

Σε περίοδο κρίσης η απελευθέρωση θα επιδεινώσει την κρίση

Όλοι οι συνδικαλιστικοί φορείς των μικρών επιχειρήσεων, καταστημάτων και βιοτεχνιών υποστηρίζουν ότι η απελευθέρωση του ωραρίου θα αυξήσει το λειτουργικό κόστος σε μια περίοδο που η αγορά είναι πεσμένη, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει επιχειρηθεί διεύρυνση του ωραρίου σε περίοδο κρίσης. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μόνοι που βλέπουν με καλό μάτι την απελευθέρωση του ωραρίου είναι οι εκπρόσωποι των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι στα άμεσα σχέδια τους είναι να ανοίξουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη νέους εμπορικούς χώρους επιφάνειας 250.000 τμ (ναι, σωστά διαβάζετε). Άραγε, πόσα από τα σημερινά μικρά μαγαζιά θα μπορέσουν να αντέξουν σε έναν τόσο άγριο ανταγωνισμό;