Στη θάλασσα ξαναρίχνονται πάνω από 7,3 εκατ. τόνοι ψαριών κάθε χρόνο, λόγω χαμηλής εμπορικής αξίας ή γιατί πρόκειται για είδη που… “δεν αποτελούν στόχο”! Με δεδομένο ότι η παγκόσμια αλίευση ανέρχεται σε 83,8 εκατ. τόνους, οι απορρίψεις αντιστοιχούν περίπου στο 9% του συνόλου!
Το θέμα συζητήθηκε στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και, όπως επισημάνθηκε, οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους οι αλιείς απορρίπτουν στη θάλασσα ποσοστό των αλιευμάτων τους είναι:
- Για να μην υπερβούν τις επιτρεπόμενες ποσοστώσεις που έχουν επιβληθεί, ιδίως για τα είδη που παρουσιάζουν κίνδυνο εξαφάνισης.
- Για να μην υποστούν κυρώσεις για τα νεαρά ψάρια ή γόνο που έχουν αλιεύσει εξαιτίας της χρήσης παράνομων διχτυών.
- Για να διατηρήσουν τις τιμές ορισμένων ειδών σε υψηλά επίπεδα.
Οι τράτες μπορούν άνετα να χαρακτηριστούν ως “καταστροφείς των βυθών”, αφού σε αυτές αντιστοιχεί το 52% των απορρίψεων, σύμφωνα με στοιχεία που περιλαμβάνονται σε έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων (FAO). Στα σκάφη παράκτιας αλιείας αντιστοιχεί μόλις το 3,7% των απορρίψεων.
Με βάση στοιχεία των εθνικών αρχών των κρατών μελών, οι απορρίψεις στα κοινοτικά ύδατα κυμαίνονται, ανάλογα με τον τύπο της τράτας και το στοχευόμενο είδος, από 20%-60% του βάρους των αλιευμάτων, ενώ σε μεμονωμένες περιπτώσεις αγγίζει και το 90%! Στη Μεσόγειο, το φαινόμενο παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, αφού οι απορρίψεις εκτιμούνται σε 18.000 τόνους ετησίως, αντιστοιχώντας στο 0,26% των παγκόσμιων απορρίψεων και στο 0,45% του βάρους της παραγωγής.
Μιλώντας στη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο ‘Ελληνας ευρωβουλευτής, κ. Γ. Γκλαβάκης, πρότεινε δύο λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος:
- Τη χρήση επιλεκτικών εργαλείων και συνεργασία με τους αλιείς για τον καθορισμό ενός χρονοδιαγράμματος, όπου θα τεθούν ποσοτικοί στόχοι για τη σταδιακή μείωση των απορρίψεων.
- Την ενίσχυση και επέκταση των θαλάσσιων πάρκων, προκειμένου να προστατευτεί ο γόνος, και να ανακάμψουν τα αποθέματα.