Αποτελεί, τάχα, σημαντική ευκαιρία ανάπτυξης στο δυσμενές περιβάλλον της οικονομικής ύφεσης ο εκσυγχρονισμός «εδώ και τώρα» των θεσμών και των διαδικασιών, που διέπουν τις σχέσεις των επιχειρήσεων με τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες; Ο guest editor του «σελφ σέρβις», κ. Αριστοτέλης Παντελιάδης, διευθύνων σύμβουλος της Μετρό, πιστεύει πως ναι! Δεν είναι ο μόνος...
Διακεκριμένοι συνομιλητές από την πλευρά των προμηθευτών του λιανεμπορίου, τεκμηριώνουν την πεποίθηση ότι, όντως, ο εκσυγχρονισμός του κράτους μπορεί να αποδειχθεί εργαλείο ανάπτυξης ειδικά στις συνθήκες «εκτάκτου ανάγκης» που ζει η οικονομία της χώρας, αλλά και μακροπρόθεσμα όσον αφορά στην αλλαγή εκείνων ακριβώς των νοοτροπιών, που υπονομεύουν την επιχειρηματική δράση, παρακωλύοντας την όποια αναπτυξιακή δυναμική της.
Πάντως, δεν μπορούμε να μην διατυπώσουμε την απογοήτευσή μας για το ότι αρκετοί από τους επιχειρηματίες μας, παρά το γεγονός ότι στις κατ’ ιδίαν off the record συζητήσεις εκφράζουν όχι απλώς τη δυσφορία ή και την αγανάκτησή τους για την αντίληψη και τις πρακτικές λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών, αλλά προχωρούν και σε συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος, εντούτοις αποφεύγουν τις δημόσιες δηλώσεις «όπως ο διάολος το λιβάνι»!
Ο λόγος είναι ο… φόβος των συνεπειών από την κριτική τους προς τη δημόσια διοίκηση – λες και πρόκειται για κάποια… αυθεντία! Βρίσκουμε, λοιπόν, ότι μια τέτοια στάση εκφράζει ευθέως -και δη στην επαχθέστερη μορφή τους- τα ήθη της υποταγής στη δύναμη μιας υπέρτερης αδράνειας, που ευνουχίζει ό,τι ξεχωρίζει σε τούτο τον τόπο, καταδικάζοντάς το στη δια βίου ατολμία και στην απάθεια του «μέσου ανθρωπάκου».
Και πρόκειται για την επαχθέστερη μορφή της σιωπής, ακριβώς γιατί πίσω από το κάλυμμά της φυτρώνουν τα «άνθη του κακού»: τα λογής «γρηγορόσημα» που θρέφουν τις μεγάλες ρεμούλες, καθιστώντας τον ανταγωνισμό των επιχειρήσεων διαγκωνισμό μεταξύ τους στην εξαγορά συνειδήσεων δημοσίων λειτουργών και την εμπλοκή στα γρανάζια της γραφειοκρατίας μοιραία κατάσταση, που την ξορκίζουν το «λάδωμα» κι η εκδούλευση των πολιτικών ημετέρων.
Ευτυχώς που πάντα υπάρχουν οι άνθρωποι, οι οποίοι αξιώνουν τα δικαιώματά τους, έστω πληρώνοντας τούτη την αυτονόητη αξίωση με έλκος στομάχου. Το παρήγορο είναι ότι σε περίοδο κρίσης η φωνή τους δυναμώνει, γίνεται παράδειγμα κι αποκτά μιμητές. Πρόκειται, ίσως, για τη θετική ευκαιρία –προς όφελος των ιδιωτικών και των δημόσιων πραγμάτων– που χορηγεί η κρίση: Να κερδιθεί εξ αρχής η χαμένη αξιοπρέπεια καθενός.
Η τελευταία μας ευκαιρία να επαναπροσδιοριστούμε
Γιάννης Παπαχρήστου, γενικός διευθυντής της L’Oreal
Είμαστε μια χώρα, που το βασικότερο πρόβλημά της δεν είναι λογιστικό ή ελλείμματος, αλλά παραγωγικότητας και τελικά, ανταγωνιστικότητας. Η ευκαιρία της ανάπτυξης, λοιπόν –πέρα από τις επιμέρους ευκαιρίες, που ποτέ δεν θα πάψει να γεννά η αγορά–, βρίσκεται στην απόφαση να γίνουμε δομικά καλύτεροι ως κράτος και ως επιχειρήσεις.
Όταν πχ για κάποια επέκταση μιας εταιρικής δραστηριότητας η επιχείρηση είναι υποχρεωμένη να διαθέτει χρόνο μερικών ημερών, εβδομάδων ή και μηνών μόνο και μόνο για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κρατικής γραφειοκρατίας, εκεί που η αντίστοιχη διαδικασία στο εξωτερικό δεν θα υπερέβαινε τη μια ημέρα, είναι βέβαιο ότι η ανταγωνιστικότητα της επιχείρησης πλήττεται. Κι αυτό στη κλίμακα του αθροίσματος των επιχειρήσεων στην Ελλάδα, σημαίνει σοβαρό πλήγμα για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της χώρας.
Το κρίσιμο είναι ότι αυτή ακριβώς η αντίληψη του τρόπου λειτουργίας του κράτους μεταφέρεται, αντανακλά αρνητικά και ανακυκλώνεται στις επιχειρήσεις, στην αγορά και γενικότερα στην κοινωνία μας. Να τι πρέπει να αλλάξουμε σήμερα! Η αντίφαση είναι ότι, ενώ ως σύνολο τους Έλληνες μας χαρακτηρίζει η δυσλειτουργία κι η αντιπαραγωγικότητα, σε ατομικό επίπεδο, όπως επιβεβαιώνει η εμπειρία μου από τη ζωή στο εξωτερικό, είμαστε πολύ πιο παραγωγικοί, ευέλικτοι και προσαρμοστικοί από τον μέσο Ευρωπαίο.
Ωστόσο, ο Ευρωπαίος από την ώρα που θα πάει στη δουλειά του ως την ώρα που θα σχολάσει, ασχολείται με καθαυτό το αντικείμενο της δουλειάς του. Αντίθετα, ο Έλληνας θα ασχοληθεί τη μισή μόνο ημέρα με αυτό, αφού στον υπόλοιπο χρόνο του είναι υποχρεωμένος να επινοεί τρόπους και να προσπαθεί να υπερβαίνει τα διάφορα παράπλευρα εμπόδια, που τελικά «σκοτώνουν» την παραγωγικότητά του!
Ένα ακόμα από τα βασανιστικά χαρακτηριστικά της ελληνικής δυσλειτουργίας είναι ότι στον τόπο μας κανείς δεν μπορεί να κάνει με σχετική βεβαιότητα έναν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό πλάνων και επενδύσεων. Γιατί; Γιατί όλα μοιάζουν ρευστά κι αβέβαια. Κι αυτό ενισχύει την αντιπαραγωγικότητα, ενώ διώχνει τις προσφερόμενες πηγές χρηματοδότησης των επενδύσεων εις βάρος της οικονομικής ανάπτυξης. Η βαθιά κρίση της ελληνικής οικονομίας προσφέρει την τελευταία, ίσως, ευκαιρία να επαναπροσδιοριστούμε δομικά ως κράτος και κοινωνία.
Πρέπει να τελειώνουμε με τη σχετικοποίηση των πάντων, που ταλαιπωρεί την ελληνική ζωή, σκοτώνοντας ό,τι παραγωγικό υπάρχει. Χρειάζεται συλλογικά να πειθαρχήσουμε σε ένα σταθερό πλαίσιο κανόνων λειτουργικότητας, αυτονόητα εμπεδωμένο στη συμπεριφορά όλων, κράτους κι επιχειρήσεων.
Σωστή καθοδήγηση της αγροτικής μας παραγωγής
Βασίλης Μπεγκλής, sales manager ΕΥ.ΓΕ. Πιστιόλας ΑΕ-Agrino
Προκειμένου να υπάρξει ανάπτυξη μέσα στις συνθήκες της ύφεσης, που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία, απαιτούνται ριζικές τομές στην κατεύθυνση της βελτίωσης άμεσα της λειτουργικότητας και της απόδοσης των θεσμικών πλαισίων, της υιοθέτησης αναπτυξιακών τακτικών, με πολιτική βούληση, αποφασιστικότητα και διάθεση αλλαγής της νοοτροπίας σε όλα τα επίπεδα.
Αναλυτικότερα πρέπει:
• πρωτίστως να στηριχτεί, να προστατευτεί και να καθοδηγηθεί σωστά η ελληνική παραγωγή, με έμφαση στον αγροτικό τομέα. Αυτό πρέπει να γίνει με σωστό έλεγχο και προστασία από τις «ελληνοποιήσεις» των ξένων αγροτικών προϊόντων, με ένα πλάνο μεταρρυθμίσεων δομικής στήριξης και πολιτικής ανάπτυξης των επενδύσεων, που θα καθοδηγεί και θα στηρίζει τις καλλιέργειες, με βάση τις ανάγκες της ελληνικής και της παγκόσμιας αγοράς. Κατά τον τρόπο αυτό θα δημιουργηθούν ισχυρά και ανταγωνιστικά προϊόντα, τα οποία θα ωθήσουν τις επιχειρήσεις στην ανάπτυξη, ενισχύοντας την εξωστρέφειά τους.
• Να ευνοηθεί η ανάπτυξη u949 ενεργητικών πλάνων επενδύσεων από τις επιχειρήσεις, με σαφές πλαίσιο βελτίωσης της ανταγωνιστικότητάς τους και ενίσχυση των υποδομών τόσο στο εμπόριο όσο και στη βιομηχανία, με ταυτόχρονη παροχή κινήτρων για την επανεπένδυση των κερδών και την ανάπτυξη των εξαγωγών.
• Να δημιουργηθούν απλούστερες και ξεκάθαρες για όλους διαδικασίες όσον αφορά στις σχέσεις τους με τους αρμόδιους μηχανισμούς του κράτους, ώστε να διευκολύνεται η λειτουργία και η αναπτυξιακή πολιτική των επιχειρήσεων, αντί του να παρακωλύεται και να καθυστερεί. Αυτό θα επιτευχθεί τόσο με τη στελέχωση των σχετικών φορέων από εξειδικευμένο έμπειρο προσωπικό, όσο και με τη συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε εκτελεστικές θέσεις-κλειδιά, ώστε το κράτος να αποτελεί πλέον τον καταλύτη για την ανάπτυξη και όχι την τροχοπέδη.
Έμφαση στην καινοτομία
Παναγιώτης Τσιάνας, διευθυντής πωλήσεων του κλάδου αρτοποιίας και ζαχαρωδών, Vivartia ABEE
H εικόνα της χώρας μας σήμερα στο εξωτερικό αποθαρρύνει την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.
Πρέπει, λοιπόν, να δημιουργηθούν οι συνθήκες για αλλαγή αυτής της εικόνας, πράγμα που, όπως πιστεύω, μπορεί να το πετύχουμε:
• με την άρση της πολυνομίας και της γραφειοκρατίας, που εμποδίζουν σήμερα την άσκηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας,
• με τη δημιουργία επιχειρηματικού περιβάλλοντος, το οποίο θα προσελκύει εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό,
• με την εισαγωγή ρυθμίσεων σε νομικό και φορολογικό επίπεδο, που θα ενθαρρύνουν τις επενδύσεις.
Πρέπει, τέλος, να ενισχυθεί η ιδιωτική επιχειρηματικότητα, να ενθαρρυνθεί ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός και η καινοτομία, ώστε να επιτευχθεί η μείωση του κόστους παραγωγής, χωρίς να χρειαστεί η βιομηχανία να καταφύγει σε μειώσεις μισθών, προκειμένου να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της. Εννοείται ότι η καινοτομία οφείλουμε να χαρακτηρίζει όλους τους τομείς της δουλείας μας κι όλες μας τις πρωτοβουλίες, καθώς αυτή αποτελεί εργαλείο για τη δημιουργία προϋποθέσεων ανάπτυξης, προς όφελος της βελτίωσης συνολικά της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.