ΝΙΚΟΣ ΠΑΛΙΟΓΙΑΝΝΗΣ : ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΛΟΓΩ ΑΙΑΦΟΡΙΑΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ

Ο κ. Νίκος Παλιογιάννης, μέχρι πρότινος πρόεδρος του σωματείου Ενότητα των περιπτερούχων της Αθήνας, παραιτήθηκε από τη θέση που κατείχε για πολλά χρόνια. Η παραίτησή του έρχεται σε μια χρονική περίοδο που ο κλάδος αντιμετωπίζει πολλά και μεγάλα προβλήματα. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι εάν ο αντικαταστάτης του θα δείξει το ίδιο πείσμα και την ίδια μαχητικότητα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ενός κλάδου, από τον οποίο ζουν περίπου 1.000 οικογένειες.

Η παραίτηση του κ. Παλιογιάννη ήταν απλά θέμα χρόνου. Αν μη τι άλλο, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι παρά τις δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες έπρεπε να δώσει τον αγώνα του, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα ενός κλάδου ο οποίος πλήττεται από πολλές πλευρές. Όπως μας είπε ο κ. Παλιογιάννης “ήταν μια απόφαση που με βασάνιζε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων μου αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Όμως, το μεγαλύτερο από όλα τα προβλήματα που εγώ είχα να αντιμετωπίσω, ήταν η αδιαφορία αλλά και η απάθειά τους. Ίσως εκεί να βρίσκεται όλο το πρόβλημα”. Είναι αλήθεια ότι αρκετές φορές η διοίκηση του σωματείου προσπάθησε να κινητοποιήσει τους ανθρώπους του κλάδου, με στόχο να λυθούν κάποια από τα βασικά και καθημερινά τους προβλήματα. Όμως η ανταπόκριση των επαγγελματιών του χώρου ήταν περιορισμένη. Με την αποχώρηση του κ. Παλιογιάννη ενδέχεται το σωματείο Ενότητα, που ιδρύθηκε το 1995, να πέσει σε “μαρασμό”, αφού στο διάστημα της τελευταίας δεκαετίας πολλά από τα ιδρυτικά του μέλη έχουν ήδη αποχωρήσει από το επάγγελμα. Έτσι, όπως μας τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Παλιογιάννης, “οι περιπτερούχοι της Αθήνας θα είναι ακόμη πιο ευάλωτοι στις πιέσεις της αγοράς αλλά και στις αποφάσεις του δήμου Αθηναίων, οι οποίες πολλές φορές μας αδικούν κατάφωρα”.

Τελικά η ρύθμιση που αφορούσε στα υπέρογκα πρόστιμα του δήμου κατά την περίοδο του 2002 έγινε, αλλά με τρόπο …πονηρό. Όπως μας εξήγησε ο κ. Παλιογιάννης, “η ρύθμιση αυτή ήταν επιλεκτική επειδή άφησε απ' έξω πολλούς συναδέλφους, κάποιοι από τους οποίους έπρεπε να πληρώσουν σημαντικά ποσά. Παράλληλα, η σημερινή δημοτική αρχή συνεχίζει στο θέμα της επιβολής προστίμων την πολιτική της προηγούμενης”. Όπως λένε χαρακτηριστικά οι περιπτερούχοι της Αθήνας, “το περίπτερο είναι ο πιο άμεσος και αποτελεσματικός φοροεισπρακτικός μηχανισμός”. Εάν εξαιρέσει κανείς κάποια περίπτερα που βρίσκονται σε ιδιαίτερα πλεονεκτική θέση στο κέντρο της Αθήνας, τα υπόλοιπα με δυσκολία κάνουν ικανοποιητικούς τζίρους. Τα λειτουργικά έξοδα ανεβαίνουν συνεχώς, οι ιδιοκτήτες ζητούν όλο και μεγαλύτερα ενοίκια και τα ποσοστά κέρδους σε μια σειρά προϊόντα πέφτουν δραματικά.

Όπως μας είπαν πολλοί περιπτερούχοι, “κάποτε ο πελάτης αγόραζε μια δεσμίδα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών. Το τελευταίο διάστημα πολλοί από αυτούς που χρησιμοποιούν τις δημόσιες συγκοινωνίες έρχονται και παίρνουν ένα εισιτήριο το πρωί και ένα εισιτήριο το απόγευμα, μετά το τέλος της δουλειάς τους”. Αυτή η επισήμανση, ακόμη κι αν έχει κάποιο στοιχείο υπερβολής, είναι ενδεικτική του κλίματος που υπάρχει στην πιάτσα. Επίσης, τους τελευταίους μήνες υπάρχει μια αισθητή μείωση των ποσοστών κέρδους στις κάρτες κινητής τηλεφωνίας. Όπως μας εξήγησε ο κ. Παλιογιάννης, “όταν πρωτομπήκαν στην αγορά οι κάρτες κινητής τηλεφωνίας το δικό μας ποσοστό κέρδους ήταν 14%. Σήμερα έχει πέσει στο 6,5%. Όπως καταλαβαίνετε η διαφορά είναι μεγάλη. Παράλληλα, έχουν περιοριστεί σε σημαντικό βαθμό τα ποσοστά κέρδους σε διάφορα σνακ, τσίχλες και ζαχαρώδη προϊόντα. Οι μεγάλες βιομηχανίες παραγωγής κατάφεραν σε σημαντικό βαθμό να εκτοπίσουν τους χονδρεμπόρους, με αποτέλεσμα να καθορίζουν σε ασφυκτικό βαθμό τα περιθώρια κέρδους της λιανικής πώλησης. Όλες αυτές οι αλλαγές συνθέτουν μια πραγματικότητα η οποία κάνει την επιβίωσή μας όλο και πιο δύσκολη”. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι το γεγονός ότι πολλοί περιπτερούχοι, απλά επειδή δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους αναζητώντας αλλού καλύτερη τύχη. Ήδη σε πολλές γειτονιές της Αθήνας τα περίπτερα έχουν αλλάξει χέρια και στη δουλειά αυτή μπαίνουν δυναμικά οι μετανάστες.