ΜΕΓΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΗ

Ένα όνομα το οποίο πρέπει να συγκρατήσετε, γιατί θα σηματοδοτήσει νέες εξελίξεις στον χώρο του χονδρεμπορίου. Πρόκειται για έναν όμιλο αγορών ο οποίος με αργά αλλά σταθερά βήματα στοχεύει στην κατάκτηση πολύ υψηλών στόχων

Οι κ.κ. Ανδρέας Γουργολίτσας και Δημήτρης Αρβανίτης, πρόεδρος και γγ του ΔΣ της εταιρείας αντίστοιχα, μίλησαν στο «μαγαζί μας», σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, τόσο για τη ΜΕΓΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΗ όσο και για τα ζητήματα που απασχολούν τον χώρο του χονδρεμπορίου γενικότερα.

Δημήτρης Αρβανίτης: Η ΜΕΓΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΗ ιδρύθηκε το 2000, αλλά άρχισε να λειτουργεί ουσιαστικά από το 2002, οπότε λύθηκαν κάποια προβλήματα, άλλαξε το ΔΣ και δημιουργήθηκε πλέον ένα ολοκληρωμένο τμήμα αγορών. Προχωρήσαμε με ιδιαίτερη επιτυχία στη δημιουργία φυλλαδίων προσφορών, τα οποία έφεραν καλύτερους τζίρους και κερδοφορία στα μέλη και στις προμηθεύτριες εταιρείες, αλλά και στον ίδιο τον όμιλο. Σήμερα είναι σε εξέλιξη η δημιουργία προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας σε χαρτικά, απορρυπαντικά και τρόφιμα. Άμεσος στόχος μας είναι η δημιουργία κεντρικής αποθήκης για μαζικές παραγγελίες και εισαγωγές προϊόντων στις αρχές του 2004. Μακροπρόθεσμος στόχος μας είναι η ίδρυση μίας ανώνυμης εταιρείας, η οποία θα απορροφήσει όλες τις επιχειρήσεις των μελών μας και θα τις κάνει υποκαταστήματα –που θα λειτουργούν με ένα όνομα, μία δομή και κοινό ΑΦΜ– με κοινό αντικείμενο τη δυναμική λειτουργία και ανάπτυξη του ομίλου σε όλη την Ελλάδα.

Το μαγαζί μας: Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στον χώρο του χονδρεμπορίου σήμερα;

Ανδρέας Γουργολίτσας: Πιστεύω ότι είναι παρεξηγημένη η έννοια του χονδρεμπορίου σήμερα. Το χονδρεμπόριο έχει αλλάξει, δεν είναι όπως παλιά, όταν ένας ηλικιωμένος άνθρωπος καθόταν πίσω από έναν πάγκο και πήγαινε ο πελάτης και τον σέρβιρε. Σήμερα όλοι έχουμε δίκτυα διανομής, είμαστε ένα μείγμα cash & carry και χονδρεμπορίου. Όλοι όσοι μείναμε στον χώρο κάναμε βήματα προόδου. Όμως πρέπει να καταλάβουν και οι εταιρείες ότι μπορούμε να βοηθήσουμε. Ένα προϊόν, για να έχει επιτυχία, χρειάζεται να του κάνεις διανομή. Τη διανομή δεν μπορεί να την κάνει απευθείας η εταιρεία, γιατί το κόστος είναι πάρα πολύ ψηλό. Μερικά έξοδα είναι ανελαστικά. Το αυτοκίνητο που θα κάνει τη διανομή θέλει 10 ευρώ πετρέλαιο και ο οδηγός θα πληρωθεί όσο κι αν κοστίζει η διανομή, είτε 1 ευρώ είτε 5.000 ευρώ. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι έχουμε μεγάλα κόστη.

Χονδρεμπόριο και εταιρείες

Το μαγαζί μας: Θέλετε να πείτε ότι οι εταιρείες δεν σας υπολογίζουν στον βαθμό που θα έπρεπε ή που θα θέλατε;

Ανδρέας Γουργολίτσας: Εμάς οι εταιρείες μάς κρατάνε για να έχουν τον μέσο όρο πληρωμών και τον μέσο όρο κερδών. Όμως αισθάνομαι λίγο αδικημένος από τις εταιρείες, οι οποίες, όταν ξεκινούσαν, στο χονδρεμπόριο στηρίχτηκαν και όσα προϊόντα μεγάλων εταιρειών υπάρχουν σήμερα στην αγορά από το χονδρεμπόριο προωθήθηκαν. Αυτό τον κλάδο δεν έπρεπε να τον διαλύσουν, γιατί από κει ξεκίνησαν. Εμείς ζητάμε από τις εταιρείες συνεργασία και ειλικρίνεια. Να αναθερμάνουμε τις σχέσεις μας, για να υπάρξει όφελος και για τις δυο πλευρές. Γιατί όλα από κει ξεκινάνε. Η συνοχή που υπήρχε μεταξύ εταιρειών και χονδρεμπορίου έχει σπάσει. Οι εταιρείες, χωρίς να μας βοηθάνε, έχουν απαιτήσεις. Εγώ διατίθεμαι να βοηθήσω μια εταιρεία, αλλά πρέπει να μου εξασφαλίσει με ένα χαρτί ότι παίρνω την τιμή της αγοράς στην Ελλάδα. Αυτό, τίποτε άλλο. Και να πάμε χέρι-χέρι. Εγώ, να βοηθήσω, να δώσω την ψυχή μου, να ξέρει ότι έχει ένα δικό της μαγαζί στο Αγρίνιο, ένα δίκτυο διανομής του οποίου το κόστος συντήρησης θα το έχω εγώ, ενώ η ίδια θα πουλάει τα προϊόντα της. Αλλά δεν μπορεί να μου δίνει εμένα 13% μεικτό κέρδος και να ξέρω ότι στον άλλο δίνει 35%. Ακόμη και όταν εκδίδουμε φυλλάδια –ως καινούριος όμιλος– και ζητάμε τη βοήθειά τους, δηλαδή να μας δώσουν τα leader προϊόντα, δεν το κάνουν. Και τότε ο γενικός διευθυντής της εταιρείας θα βάλει τον χονδρέμπορο να του πουλήσει το no name προϊόν, αυτό που δεν… δουλεύει. Πάει στη Μετρό και του δίνει το φιλέτο κι εμάς μας δίνει το κόκαλο. Το κόκαλο δεν τρώγεται, δεν μπορούμε, δεν έχουμε δόντια να το κόψουμε. Θα σπάσουμε τα δόντια μας.

Το μαγαζί μας: Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Ανδρέας Γουργολίτσας: Διότι οι μεγάλοι δεν θα σταματήσουν ποτέ να ζητάνε. Αυτή τη στιγμή οι εταιρείες έχουν φτάσει στο ταβάνι, δεν μπορούν να δώσουν περισσότερα. Από την άλλη πλευρά, για εμάς τους χονδρεμπόρους το άνοιγμα της ψαλίδας στην τιμή αγοράς των προϊόντων είναι πάρα πολύ μεγάλο τα τελευταία 7-8 χρόνια. Και αυτό συμβαίνει γιατί οι εταιρείες ξέχασαν ότι εμείς δεν πουλάμε απευθείας στον καταναλωτή, έχουμε και κάποιον άλλον ο οποίος πρέπει να κερδίσει. Δηλαδή κανονικά, αν ένα προϊόν στη λιανική το δίνουν 100 ευρώ, εγώ σαν χονδρέμπορος πρέπει να το πάρω 100 ευρώ λιγότερα, για να έχω εγώ το κέρδος του 10% και να το δώσω σε σας που έχετε ένα μίνι μάρκετ, ώστε να κερδίσετε κι εσείς. Οι εταιρείες το ξέχασαν αυτό.

Το μαγαζί μας: Δηλαδή οι συμφωνίες που κάνετε δεν είναι στο επίπεδο των συμφωνιών που γίνονται με τα σούπερ μάρκετ;

Ανδρέας Γουργολίτσας: Δυστυχώς όχι.

Το μαγαζί μας: Αυτό πού οφείλεται; Στο ότι δεν σας βλέπουν οργανωμένους σαν μία ενότητα, μία δύναμη;

Δημήτρης Αρβανίτης: Δεν θέλουν να μας δουν σαν ενότητα. Προτιμούν να μας έχουν μεμονωμένους, όπως μας είχαν τα προηγούμενα χρόνια, για να παίζουν μαζί μας όπως θέλουν. Επειδή δεν έχουν μεγάλα περιθώρια κέρδους, λόγω της απώλειας κερδοφορίας που έχουν από τις μεγάλες αλυσίδες,

προσπαθούν να εξοικονομήσουν αυτό το κέρδος από εμάς, από το υπόλοιπο 50% της αγοράς. Αυτός είναι και ο λόγος που δημιουργήσαμε τη ΜΕΓΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΗ και θέλουμε να φτιάξουμε και την κεντρική αποθήκη. Για να μπορέσουμε να το ξεπεράσουμε αυτό το πρόβλημα, να κάνουμε μαζικές αγορές, να έχουμε καλύτερες συμφωνίες, να παίζουμε με τις ποσότητες πια –χωρίς να ξέρουν οι εταιρείες πού πηγαίνουν τα προϊόντα– και να έχουμε καλύτερες παροχές.

Το μέλλον του χονδρεμπορίου

Το μαγαζί μας:  Μετά από όλα αυτά που μας είπατε, ποιο προβλέπετε ότι μπορεί να είναι το μέλλον του χονδρεμπορίου;

Δημήτρης Αρβανίτης: Εμείς πιστεύουμε ότι το χονδρεμπόριο θα συνεχίσει να υπάρχει. Και αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε από τις κινήσεις των εταιρειών, οι οποίες τελευταία έχουν αρχίσει να ρίχνουν βάρος στο χονδρεμπόριο και στα μικρά σημεία πώλησης. Υπάρχει μία στροφή πια. Η κερδοφορία τους από τις μεγάλες αλυσίδες συρρικνώνεται χρόνο με τον χρόνο κι έτσι στρέφονται προς τις μικρές επιχειρήσεις, προς τα μικρά σημεία λιανικής πώλησης, με τα οποία όμως δεν μπορούν να έρθουν σε άμεση επαφή, άρα πρέπει να μεσολαβήσει ο χονδρέμπορος. Aυτό είναι ίσως εφικτό στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και κάποιους μεγάλους νομούς, στην υπόλοιπη Ελλάδα όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο.

Το μαγαζί μας: Η ανάπτυξη μεγάλων αλυσίδων και στις επαρχιακές πόλεις δεν σας δημιουργεί κάποια προβλήματα;

Ανδρέας Γουργολίτσας: Μόνο στις κεντρικές επαρχιακές πόλεις. Λόγου χάρη, στο Αγρίνιο δημιούργησε ένα πρόβλημα, πήρε ένα μερίδιο, αλλά, ξέρετε, στην επαρχία παίζει ακόμα πολύ σημαντικό ρόλο για τους ανθρώπους η προσωπική επαφή. Αυτό στις μεγάλες αλυσίδες δεν το βρίσκεις. Η κοπέλα στο ταμείο είναι απρόσωπη και αυτή η απρόσωπη στάση των υπαλλήλων στα σούπερ μάρκετ πιστεύω ότι κρατάει τον Έλληνα κοντά στα μικρά μαγαζιά. Ικανοποιείται ο Έλληνας όταν τον φωνάζεις με το μικρό του όνομα και πιστεύω ότι αυτός είναι ένας βασικός λόγος που βοηθάει το χονδρεμπόριο να κρατηθεί στη ζωή.

Χονδρεμπόριο και μικρά σημεία πώλησης

Το μαγαζί μας:  Πόσα είναι αριθμητικά τα σημεία λιανικής πώλησης που καλύπτετε;

Ανδρέας Γουργολίτσας:  Καλύπτουμε 30.000 σημεία πανελλαδικά. Έχουμε μέλη σε όλη την Ελλάδα και θέλουμε αυτά τα μέλη, τα υγιή οικονομικά, να μπορούν να βοηθήσουν και να είναι άνθρωποι φερέγγυοι. Δεν μας ενδιαφέρει τόσο το να έχει ο συνεργάτης μας πάρα πολλά λεφτά όσο το να έχει μία οργανωμένη επιχείρηση που να μπορεί να βοηθήσει, να έχει ένα δίκτυο διανομής και να μην μας εκθέτει οικονομικά.

Το μαγαζί μας: Πώς στηρίζετε αυτά τα μικρά σημεία πώλησης, που όλοι γνωρίζουμε ότι έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες;

Δημήτρης Αρβανίτης: Κατ’ αρχάς με την ενημέρωση. Κάθε μέρα ενημερώνουμε για το κάθε είδος, τη δυναμικότητά του και την κερδοφορία του. Δεύτερον, με τη διανομή και το merchandising –όπου το ράφι επιτρέπει κάτι τέτοιο– και τρίτον και βασικότερο, με την πίστωση την οποία δεν παρέχουν τα cash & carry. Εκεί πληρώνουν μετρητά και μόνο. Σε μας πληρώνουν όταν και εάν θέλουν –και κυριολεκτώ σ’ αυτό.

Το μαγαζί μας:  Είναι γνωστό ότι αντιμετωπίζετε και κάποια προβλήματα ως επιχειρηματίες στις σχέσεις σας με την Πολιτεία. Πού επικεντρώνονται αυτά;

Ανδρέας Γουργολίτσας: Το ότι οι τράπεζες βλέπουν όλους τους εμπόρους σαν θύματα είναι γνωστό. Παίρνεις ένα δάνειο με 6,5% επιτόκιο, έξοδα φακέλου κλπ. Το πρόβλημα αυτό υπάρχει. Από την άλλη πλευρά, για τους μεγάλους, για τις βιομηχανίες εγκρίνουν αποθεματικό κεφάλαιο, κάτι το οποίο δεν γίνεται για μας. Τεράστιο λάθος. Και είναι και το άλλο: ενώ καλούμαστε κάθε χρόνο να πληρώσουμε κάποιους φόρους, έρχεται και ο έλεγχος στην πενταετία, που είναι ό,τι χειρότερο.

Δημήτρης Αρβανίτης: Υπάρχουν κι άλλα προβλήματα με την Πολιτεία. Επιβάλλει η ΕΟΚ κάποια νέα μέτρα και σταθμά, σε θέματα υγειονομικού χαρακτήρα, για επιχειρήσεις μέσα στην Ελλάδα. Εφαρμόζοντας αυτούς τους κανόνες, πάρα πολλές ελληνικές επιχειρήσεις του χώρου μας θα κλείσουν ή θα αλλάξουν αντικείμενο, γιατί δεν πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις.. Εγώ έχω πάει σε αρκετές χώρες της Ευρώπης και δεν έχω βρει πουθενά να πληρούν τους απαιτούμενους κανόνες. Σε πολλά σημεία κάνουν εμπόριο με πολύ χειρότερο τρόπο απ’ ό,τι γίνεται εδώ. Πήραν τις άδειες κάποια δεδομένη στιγμή που πληρούσαν αυτούς τους όρους κι από κει και πέρα δεν τους έλεγξε και δεν τους ελέγχει κανένας. Εδώ τα μέτρα είναι πάρα πολύ αυστηρά και αρκετά γραφειοκρατικά. Έπειτα είναι και το θέμα της πιστοποίησης, του ISO. Μας βομβαρδίζουν καθημερινά χιλιάδες εταιρείες που θέλουν να μας πιστοποιήσουν με ISO. Άλλες μας πιστοποιούν από το γραφείο τους έναντι κάποιας αμοιβής, άλλες μας πιστοποιούν κάνοντας τους απαιτούμενους ελέγχους και κανείς δεν μας διασφαλίζει ότι η Χ, η Ψ ή η Ω εταιρεία είναι αυτή που θα γίνει αποδεκτή από το κράτος μεθαύριο ως προς την πιστοποίηση. Δεν υπάρχει δηλαδή προστασία των επιχειρήσεών μας.