Διογκώνεται μέρα με τη μέρα η κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ των περιπτερούχων και των διανομέων των πρακτορείων «Άργος» και «Ευρώπη» στην Κρήτη.
Διογκώνεται μέρα με τη μέρα η κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ των περιπτερούχων και των διανομέων των πρακτορείων “Άργος” και “Ευρώπη” στην Κρήτη.
Το φαινόμενο παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, αφού μέσα σε λίγες ημέρες (το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου), πέντε περιπτερούχοι από τα Χανιά αποφάσισαν να σταματήσουν τη συνεργασία τους με τα πρακτορεία και να πουλάνε μόνο τοπικές εφημερίδες.
Ένας από αυτούς, ο Δημήτρης Σταματάκης, που διατηρεί περίπτερο στον Δημοτικό Κήπο (από τους πιο εμπορικούς και πολυσύχναστους δρόμους της πόλης), λέει στο “Μαγαζί μας”:
“Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Αυτοί θέλουν σκλάβους για να κάνουν τη δουλειά τους. Χίλιες φορές να μην πουλάω εφημερίδες και περιοδικά. Μήπως κερδίζω και τίποτε. Στην αρχή μας ζητούσανε 1.000.000 εγγύηση, μετά άρχισαν να μας χρεώνουν περιοδικά που δεν είχαμε πάρει.
Από την αρχή του χρόνου κρατάω αρχείο με τις πωλήσεις ανά είδος. Ειδικά για τον Τύπο έχω φτιάξει μια ξεχωριστή κατηγορία. Μέσα σε έξι μήνες πλήρωσα 800.000 δραχμές σε επιστροφές περιοδικών που δεν πήρα. Δυστυχώς, όσο κι αν επέμενα, κι αν διαμαρτυρήθηκα, δεν έγινε τίποτα. Δεν ακούνε τίποτα…”.
Η δύναμη του τοπικού Τύπου
Στην πόλη των Χανίων επικρατεί ένα έντονο τοπικιστικό πνεύμα. Δεν είναι συμπτωματικό ότι μια ημερήσια τοπική εφημερίδα τα “Χανιώτικα Νέα” πουλάνε 3.000 – 3.500 φύλλα καθημερινά. Όπως αναφέρει ο κ. Σταματάκης: “Το ποσοστό κέρδους που έχουμε από τις τοπικές εφημερίδες κυμαίνεται από 20% – 25%. Καθημερινά πουλάω 70 – 80 τοπικά φύλλα. Τόσα δεν πουλάνε και οι τρεις πρώτες εφημερίδες σε κυκλοφορία (Ελευθεροτυπία, ΝΕΑ, ΕΘΝΟΣ)”.
Για όλα φταίει η αδράνεια
Δριμύ κατηγορώ για την αδράνεια του Σωματείου Περιπτερούχων Χανίων εξαπολύει ο κ. Σταματάκης λέγοντας:
“Ο καθένας εργάζεται για λογαριασμό του… Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε ένα σωματείο – σφραγίδα. Αν ήμασταν ενωμένοι θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Λύσεις στα προβλήματά μας υπάρχουν, αλλά για να τις πετύχουμε χρειάζεται σύμπνοια και κοινή προσπάθεια. Τώρα είμαστε ένα σκορποχώρι, γι’ αυτό και γίναμε εύκολη λεία εκείνων που επιμένουν και θα επιμένουν να μας χρησιμοποιούν για να κάνουν τη δουλειά τους”.