‘Ανοιξα το ραδιόφωνο. ‘Επεσα σε συνέντευξη στην ΕΡΑ κάποιου κυβερνητικού παράγοντα (δεν άκουσα το όνομά του). Για πολλοστή φορά, ως κύρια αιτία υστέρησης των εσόδων κατονόμασε κι αυτός τη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή. Δημοσιογράφος: «Γιατί πέντε χρόνια οι κυβερνήσεις της ΝΔ δεν αντιμετώπισαν τη γάγγραινα αυτή;». Απάντηση: «Το θέμα έρχεται από παλιά, από τις προηγούμενες κυβερνήσεις…». Ερώτηση: «Κι εσείς γιατί δεν το αντιμετωπίσατε;». Απάντηση: «‘Ολα με τη σειρά τους! Φέραμε τροπολογία στη Βουλή, δίνοντας προθεσμία να υποβάλουν αίτηση διακανονισμού οι υπόχρεοι. Αν δεν προσέλθουν, θα εφαρμοστεί ο νόμος: ειδοποίηση, πρόστιμο, κατάσχεση περιουσίας, προσωρινό ή και οριστικό κλείσιμο της επιχείρησης». Ερώτηση: «Τώρα, μετά πέντε χρόνια; Γιατί δεν εφαρμόζατε τον νόμο εξ αρχής; Το γνωρίζατε ότι οι προηγούμενες ρυθμίσεις και οι χαριστικοί διακανονισμοί που έγιναν αποτέλεσμα δεν έφεραν! Γιατί θα φέρουν τώρα;». Απάντηση: «Τώρα θα εφαρμοστεί ο νόμος!» (με ενθουσιώδες τραύλισμα). Ερώτηση: «Οι μεγαλύτεροι οφειλέτες στα ταμεία είναι το ίδιο το κράτος, οι δημόσιες επιχειρήσεις και οι δημόσιοι οργανισμοί. Γιατί δεν εφαρμόζετε εκεί τον νόμο, ποιος σας εμποδίζει;». Απάντηση: «‘Ολα θα γίνουν!» (με ενθουσιώδες ψέλλισμα).

Λοιπόν, να σας πω εγώ τη δική μου εκδοχή: Τώρα που τα έσοδα πάνε κατά διαόλου, τώρα που η κρίση έχει κορώσει, που έρχονται ευρωεκλογές κι από κοντά εθνικές, ε κάτι πρέπει να γίνει να μαζευτεί κανά ευρουδάκι. Να δείξουμε, βρε αδερφέ, ότι το γκουβέρνο έχει τη βούληση να γραπώσει τους φοροφυγάδες και εισφοροδιαφυγάδες. Το ότι οι αρμόδιοι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί και υπηρεσίες έχουν καταρρεύσει, ουδέν κακόν αμιγές καλού: εκλογές έρχονται, τέτοια θα λέμε;… Τουτέστιν, όλα είναι ανέξοδοι λεονταρισμοί, αφού ο πρώτος ασυνείδητος είναι η πολιτεία και τα μαγαζιά της. Τι θα κάνουν οι πολίτες; Ακριβώς το ίδιο, καθένας με τις «πλάτες» του! Γιατί να πληρώσουν; Τελικά, μόνο τα κορόιδα πληρώνουν, οι μισθωτοί κι οι συνταξιούχοι… Α ρε Ευγένιε, ευγενικέ μας Σπαθάρη, εποχή που βρήκες να μας αφήσεις «γεια»!

Αν, τώρα, διερωτάστε περί μαύρης ανασφάλιστης εργασίας, περί της οργιώδους φοροκλοπής-φοροδιαφυγής, πχ των τουριστικών επιχειρήσεων, περί χαριστικών ξεπουλημάτων της δημόσιας περιουσίας και Βατοπεδινών τοιούτων, ο κυβερνητικός «παράγων» ουδέν εννοεί (τι κυβερνητικός θα ήταν, αν εννοούσε;). Τελικά, από ολόκληρο το θέατρο σκιών σε τούτον τον τόπο μόνο ένας παίρνει σάρκα και οστά: ο Χατζιαβάτης! Ο «παράγων», που σου λέει ο άλλος…

Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος 384 (Μάιος 2009) του περιοδικού «σελφ σέρβις» (Εκδόσεις Comcenter).