Μία από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές της τελετής εγκαινίων του νέου εργοστασίου της εταιρείας αναψυκτικών Κλιάφας, το περασμένο Σάββατο, αποτέλεσε η βράβευση της Άννυς Αρχιμανδρίτου, εγγονής του ιδρυτή της εταιρείας Θεόδωρου Κλιάφα και επί πολλές δεκαετίες διευθύντριας παραγωγής της μονάδας της τρικαλινής επιχείρησης, για την προσφορά της στην εταιρεία.
«Σήμερα νιώθω συναισθήματα που δύσκολα μπορούν να περιγραφούν. Στα σαράντα σχεδόν χρόνια που είχα την ευτυχία να εργάζομαι στο εργοστάσιο, έχω ζήσει λαμπρές στιγμές, αλλά και άλλες, πιο δύσκολες. Το όραμα που υπηρέτησε ο παππούς μου, ο Θεόδωρος Κλιάφας, αλλά και ο Κωστής Κλιάφας, για καινοτομία, ποιότητα και νοικοκυροσύνη, αλλά και για σωστές ανθρώπινες σχέσεις και έγνοια για το προσωπικό, έχει ήδη ξαναζωντανέψει χάρη στην οικογένεια Σαράντη», ανέφερε κατά τη βράβευσή της.

Το «προχωρημένο» 50-50 μεταξύ ανδρών και γυναικών
Λίγο αργότερα συναντήσαμε την κ. Αρχιμανδρίτου και τη ρωτήσαμε αν αντιμετώπισε δυσκολίες αναλαμβάνοντας έναν τομέα ευθύνης που εκείνη την εποχή δεν ήταν κάτι σύνηθες για μία γυναίκα. «Δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα. Αν ξέρεις να σέβεσαι τους εργαζόμενους, να ακούς τους εργαζόμενους, να μην κάνεις τον έξυπνο, ότι εσύ τα ξέρεις όλα, οι σχέσεις ήταν πάντοτε θαυμάσιες. Αλλά και ο Κωστής Κλιάφας, που ήταν θείος μου, είχε πάρα πολύ ανοιχτό μυαλό, φεμινιστής. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ το προσωπικό ήταν πάντοτε 50% γυναίκες και 50% άνδρες, ακόμα και τώρα. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του».

Η ίδια πρόσθεσε πως σήμερα είναι πολύ χαρούμενη που βλέπει ότι, μετά την εξαγορά της Κλιάφας από τα Ελληνικά Γαλακτοκομεία, «όλο αυτό το πράγμα, με καινούργιο προφίλ, σύγχρονο, έχει ξαναζωντανέψει, μεγαλώνει», και στάθηκε στο γεγονός ότι έχει αναλάβει τομείς ευθύνης η νεότερη γενιά της οικογένειας Σαράντη, με τους Στέλιο Μ. Σαράντη και Στέλιο Δ. Σαράντη, παραπέμποντας στον τρόπο που λειτουργούσε και η Κλιάφας ως παραδοσιακά οικογενειακή επιχείρηση.

Όπως πριν από 40 χρόνια
Όπως επεσήμανε ακόμα στο FOODReporter η κ. Αρχιμανδρίτου: «Αναλογικά αν πάρει κανείς αυτή τη στιγμή που ζούμε τώρα, προ 40 ετών ένα εργοστάσιο που είχε γίνει ήταν ακριβώς η αιχμή της τεχνολογίας τότε. Τα χρόνια πέρασαν, μετά ήρθαν δύσκολες εποχές, η κρίση, όλα αυτά. Και τελικώς, τώρα νομίζω ότι ξαναγεννιέται, έπεσε και ξανανεβαίνει. Αυτή τη στιγμή όλη αυτή η καινοτομία μου θυμίζει εκείνο το εργοστάσιο».

Πρώτη δημοσίευση της είδησης στο καθημερινό newsletter FOODReporter