Ανεξάρτητα από τη θέση που μπορεί να έχει καθένας σχετικά με την αξία της στη διαφήμιση, η υπερβολή είναι δυστυχώς συνυφασμένη με την προσπάθεια εντυπωσιασμού και μεταφοράς του εκάστοτε μηνύματος.

Η προβολή της πραγματικότητας μέσω του παραμορφωτικού φακού της ωραιοποίησης θεωρείται υπερ-όπλο, που στοχεύει κατευθείαν στο μυαλό του θεατή, συνδέοντας το προϊόν με το εξιδανικευμένο αποτέλεσμα. Η πραγματικότητα, όμως, αποδεικνύεται, συνήθως, πιο ισχυρή από τη φαντασία.

Ο φακός της παραμόρφωσης κάποια στιγμή σπάει και αποκαλύπτει αυτό που ίσως, εάν δεν είχαν καλλιεργηθεί εξωπραγματικές προσδοκίες, να μην ήταν τόσο αποκρουστικό. Η αλήθεια επιστρέφει και χτυπά αλύπητα όσους την παραποίησαν, σε κάθε χώρο που στηρίζεται στην ωραιοποίηση, πιστεύοντας πως μπορεί να επιτύχει τη μάγευση του κοινού, χρησιμοποιώντας φυσικά κατά κόρον τη διαφήμιση και τα εργαλεία της γι’ αυτό τον σκοπό.

Πολιτικοί, με τις διακηρύξεις τους και με έναν λόγο που έχει ταυτιστεί με την υπερβολή σχετικά με τα μελλοντικά αποτελέσματα της στρατηγικής τους και τις προθέσεις τους, ταυτίζονται με μια εικόνα η οποία, συγκρουόμενη κάποια στιγμή αναπόφευκτα με την πραγματικότητα, στραπατσάρεται και απαξιώνει, στην περίπτωση που λείπει η πολιτική ωριμότητα και η γνώση, το σύνολο της πολιτικής δράσης και της δημοκρατίας.

Επιχειρήσεις, αξιοποιώντας κάθε μέσο επικοινωνίας, επιμένουν να ωραιοποιούν την εικόνα τους αντί να προσγειώνονται όταν αντιμετωπίζουν ισχυρές προκλήσεις. Εντείνουν τις προσπάθειες παραμόρφωσης της πραγματικότητας, πληθαίνουν τη χρήση των κοσμητικών επιθέτων στις ανακοινώσεις τους και γίνονται ιδιαίτερα κλειστές, ώστε να μη φανεί η αντίφαση της λαμπερής τους εικόνας με το σκοτάδι που περιμένει όσους θα υποστούν τις συνέπειες της κατακρήμνισής τους από το βάθρο που οι ίδιοι έστησαν.

Ανατρέχοντας για άλλη μια φορά στα διδάγματα της ιστορίας μας, ας θυμηθούμε πως το κυριότερο όπλο ενάντια στη διαστρέβλωση της αλήθειας και την προσπάθεια παραπλάνησης των πολιτών και των θεσμών ήταν κάποτε, χιλιάδες χρόνια πριν, η δυνατότητα συμμετοχής όλων των πολιτών στην ανοιχτή συζήτηση των θεμάτων που απασχολούσαν τον δήμο, από τα πιο μεγάλα, όπως η συμμετοχή σε μια πολεμική επιχείρηση, έως τα καθημερινά, όπως η δημιουργία ενός χώρου ανταλλαγής εμπορευμάτων. Εκεί, η ωραιοποίηση δεν άντεχε στην πίεση των λογικών επιχειρημάτων.

Το ίδιο ισχύει και για τον επιχειρηματικό κόσμο. Η ωραιοποίηση της εικόνας, της λειτουργίας μιας επιχείρησης και των αρχών της μπορεί μόνο ευκαιριακά, με την απαραίτητη συνδρομή μέσων και δημόσιων θεσμών -που προσφέρεται για λόγους ξένους προς το συμφέρον του αντίστοιχου κλάδου, των εργαζόμενων στην επιχείρηση, των συνεργατών και συνολικά της χώρας-, όχι μόνο δεν απομακρύνει τον κίνδυνο κατάρρευσης, όταν συντρέχουν λόγοι, αλλά δημιουργεί αρνητική εικόνα για το σύνολο του κλάδου και αφήνει ελάχιστες ελπίδες για ανάκαμψη.

Η αλήθεια στη διατύπωση των αρχών μιας επιχείρησης, η ευλαβής τήρησή τους, η αντίσταση στην πρόκληση της μεταχείρισης άλλων μέσων, ξένων προς την φύση της, είναι ίσως μερικές προϋποθέσεις για την αποφυγή αρνητικών εξελίξεων στο μέλλον. Όσο κι αν αυτές οι προϋποθέσεις μοιάζουν να μη ταιριάζουν στον άγριο κόσμο των επιχειρήσεων –και της πολιτικής– η πραγματικότητα αποδεικνύει πως δεν μπορούν παρά να είναι η βάση πρωτοβουλιών με προοπτικές επιτυχίας.

Στην εποχή της αβεβαιότητας για το μέλλον αυτού του κόσμου και για το εάν θα κυριαρχήσουν οι δυνάμεις που επιθυμούν επιστροφή σ’ ένα σκοτεινό παρελθόν ή εκείνες που θέλουν να προχωρήσει η κοινωνία μπροστά, οι επιλογές πρέπει να είναι ξεκάθαρα διακηρυγμένες, ώστε να κερδίζουν, χωρίς χρονικά περιθώρια, την εμπιστοσύνη του κόσμου -πολιτών και πελατών.