Πολύ ενδιαφέροντα ήταν τα συμπεράσματα της έρευνας της MRB Hellas, τα οποία παρουσίασε σε εκδήλωση του Ελληνικού Ινστιτούτου Μάρκετινγκ της ΕΕΔΕ ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας, κ. Δημήτρης Α. Μαύρος, και είχε ως τίτλο «Ξανακτίζοντας το δικαίωμα στο όνειρο».
Η έρευνα επιβεβαίωσε την ανάγκη, που τίθεται στο προσκήνιο τελευταία από πολλές και διαφορετικές πλευρές, για αλλαγή του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη ζωή και το μέλλον, πολίτες, καταναλωτές αλλά και οργανισμοί-εταιρείες. Το ζητούμενο αυτής της αλλαγής θέλουμε να είναι η επανεξέταση των αρχών πάνω στις οποίες έχει χτιστεί η κοινωνική και πολιτική μας ζωή, όπως και η λειτουργία κάθε επιχείρησης, ως ζωντανού κυττάρου της. Σε αυτό το πλαίσιο, εξετάσθηκε στην έρευνα και το ζήτημα της καινοτομίας, που έχει ανάγκη όχι μόνο κάθε επιχείρηση αλλά και η χώρα, όχι ως ευκαιριακό αποτέλεσμα, παρά ως προϊόν της συστηματικής επιδίωξης και υποστήριξής της.
Είναι βέβαιο πως υπάρχουν επιχειρήσεις, οι οποίες μπορούν –και επιβάλλεται σήμερα– να ασχολούνται με την παραγωγή όχι μόνο καινοτόμων προϊόντων αλλά και διαδικασιών, όπως και τρόπων προσέγγισης των πελατών τους, ώστε να αφήσουν πίσω κοντόφθαλμες στρατηγικές του παρελθόντος που είχαν ως μοναδικό όραμα τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Τι γίνεται, όμως, με τη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρηματιών και των καταναλωτών, που η σημερινή κατάσταση τους στερεί το δικαίωμα στο όνειρο της αλλαγής;
Με αφορμή την έρευνα, και χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω δημόσια τις προθέσεις κανενός -παρόλο που το να υποστηρίζεις μια αποδεδειγμένα λανθασμένη πολιτική επιλογή δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα είτε άγνοιας είτε σκοπιμότητας, οπότε δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση δικαιολογία, όταν μάλιστα διακυβεύεται η ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων- με προβλημάτισε μια μεγάλη επίκαιρη ανακολουθία: Δεν μπορείς να ζητάς από τους ανθρώπους και τις επιχειρήσεις να δουν το παρόν και το μέλλον με μια οπτική που ξεπερνά την πεζή καθημερινότητα και που προϋποθέτει ένα ανώτερο πνεύμα, όταν καθημερινά τους μειώνεις και τους κάνεις να αισθάνονται υπόλογοι για τα δεινά της χώρας αλλά και ανάξιοι να ζήσουν μια καλύτερη ζωή.
Μετά από μια πορεία σύγκλισης με τις υπόλοιπες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία, όπως μας πληροφορούν σήμερα, δεν ήταν αποτέλεσμα της δικής μας προσπάθειας αλλά της διαπλοκής και της κακοδιαχείρησης, που επέτρεψε την υλοποίηση υπερτιμολογημένων έργων και τη μετατροπή της χώρας σε κέντρο ξεπλύματος μαύρου χρήματος, φτάσαμε να νιώθουμε πως θα έπρεπε να έχουμε αρκεστεί σε ένα επίπεδο ζωής αντίστοιχο άλλων χωρών των Βαλκανίων. Το ίδιο ισχύει και για τα δικαιώματα στη δουλειά, την παιδεία, την υγεία. Μας επέτρεψαν, λόγω της… αφθονίας κεφαλαίων και της ανάγκης να υπάρξουν οι αντίστοιχοι καταναλωτές που θα κυκλοφορούσαν αυτό το χρήμα, να νιώσουμε πως μπορούμε να ζήσουμε απολαμβάνοντας προϊόντα υλικά και πνευματικά του σύγχρονου πολιτισμού.
Η αξιολόγηση των γνωστών «οίκων» ήταν αρκετή για να επαναφέρει και τη δική μας αξιολόγηση στα μέτρα που θέτουν οι ελάχιστοι ισχυροί, που είναι οι μόνοι σίγουροι για το… δικαίωμα στο όνειρο.Αυτή την αντίφαση, να ζητάμε από αυτούς που έχουμε μειώσει και εξακολουθούμε να μειώνουμε καθημερινά, προτείνοντας ως προοπτική τα επιδόματα ανεργίας και την… επιστροφή στη φύση, να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τη ζωή τους και να θέσουν τις νέες βάσεις για το μεγάλο όραμα της περήφανης Ελλάδας, δεν είναι σίγουρο πως θα μπορέσουμε να τη λύσουμε στο άμεσο μέλλον. Και αυτό σημαίνει πως πολύ δύσκολα θα καταφέρουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, να επανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια και την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις που φέρει μέσα του κάθε πολιτισμός.