Την αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος της χώρας «αναδεικνύουν» οι χειρισμοί της κυβέρνησης στο ζήτημα των τιμών. Η μονομερής –έμμεση –παρέμβασή της στην αγορά, με τις πρόσφατες παραπομπές στην ολομέλεια της Επιτροπής Ανταγωνισμού έξι αλυσίδων σούπερ μάρκετ και του ΣΕΣΜΕ, φανερώνει την ασυνέπεια του κράτους έναντι της επιχειρηματικής κοινότητας, αλλά και την αδυναμία του να τηρήσει τις αναγκαίες προς όλους ισορροπίες, όταν πρόκειται για κρίσιμα ζητήματα που απαιτούν βαθιές τομές. Κορυφαίοι παράγοντες του λιανεμπορίου επισημαίνουν ότι το Υπουργείο Ανάπτυξης επιλέγει να προσεγγίζει το θέμα των ανατιμήσεων μόνο από την πλευρά των αλυσίδων σούπερ μάρκετ, θεωρώντας τις ως τον μοναδικό υπεύθυνο για την ακρίβια που μαστίζει την ελληνική αγορά. Την ίδια στιγμή εντύπωση έχει προκαλέσει η «απόσταση ασφαλείας» ή, αλλιώς, η σιγή της βιομηχανίας, καθώς και το ότι έχει αποφευχθεί η με τον οιονδήποτε τρόπο σύνδεσή της τόσο με τις υποθέσεις που «αυτεπάγγελτα» διερευνώνται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού όσο και με τις ανατιμητικές τάσεις των τελευταίων δύο ετών.

Ουδείς σήμερα μπορεί να αποφανθεί με βεβαιότητα για τις επιπτώσεις που θα έχουν στην αγορά οι πρόσφατες εξελίξεις γύρω από την έρευνα της Επιτροπής Ανταγωνισμού σχετικά με τις τιμές και κυρίως μετά τις διαπιστώσεις για τον τρόπο με τον οποίο αυτή παρενέβη. Πολλά είναι, για παράδειγμα, τα ερωτήματα που διατυπώθηκαν από στελέχη του λιανεμπορίου σχετικά με το ότι η έρευνα πραγματοποιείται ταυτόχρονα με την τροποποίηση του νόμου που απαγορεύει τις πωλήσεις κάτω του τιμολογιακού κόστους, αλλά και για τις σκοπιμότητες της διερεύνησης πρακτικών, τις οποίες «ευλόγησε» με τη στάση της η πολιτεία το 2001. Πολώ μάλλον καθώς ήταν ευρέως γνωστό ότι ο ΣΕΣΜΕ κατάρτιζε τη λίστα με τις εκπτώσεις, ευρισκόμενος την περίοδο εκείνη σε άτυπη συνεννόηση με τον ΣΕΒΤ και σε ανοικτή επικοινωνία με την τότε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης. Στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, ωστόσο,
βρίσκεται σήμερα απολογούμενη η μία μόνο πλευρά…   

Ήταν Νοέμβριος του 1986 (σελφ σέρβις, τεύχος 127, σελ. 62). Εικοσιέξι χρόνια μετά και υπό συνθήκες κοινωνικοοικονομικής κατάρρευσης, το μέτρο της «αναστάτωσης» εκείνης της εποχής ως κοινωνική σημασία, ειδωμένo με τη ματιά του σήμερα παραπέμπει στην εντύπωση  μιας αφορμισμένης παρωνυχίδας στο χέρι πολυτραυματία…